Otoskleroza to jedna z chorób ucha wewnętrznego. Polega ona na nieprawidłowym wzroście tkanki kostnej w obrębie ucha, głównie kosteczek słuchowych znajdujących się w uchu środkowym. Objawy otosklerozy zwykle rozwijają się stopniowo i mogą obejmować ubytek słuchu, szumy uszne, a nawet zawroty głowy. Nieleczona może prowadzić do znaczącej utraty słuchu, a nawet głuchoty. W poniższym artykule przyjrzymy się bliżej przyczynom otosklerozy, jej objawom oraz dostępnym metodom leczenia.
Co to jest otoskleroza i jaki ma wpływ na nasz słuch?
Otoskleroza jest stanem polegającym na nieprawidłowym wzroście kości błędnika kostnego, czyli kości otaczającej ucho wewnętrzne, w którym zlokalizowane są narządy odpowiedzialne za słuch i równowagę.
Zanim dźwięk dostania się do naszych uszu, płynie przewodem słuchowym zewnętrznym i dociera do błony bębenkowej. Następnie wprowadza ją w drgania, a sygnał dźwiękowy jest przesyłany do kosteczek słuchowych, płyn wypełniający ślimaka, aż do receptorów słuchowych. Te zaś przesyłają sygnał za pomocą nerwu wprost do mózgu. Jeżeli jednak ostatnia z kosteczek słuchowych zostanie unieruchomiona, sygnał nie zostanie przekazany dalej, w wyniku czego przestaniemy słyszeć.
Najczęściej choroba objawia się:
- jedno- lub obustronnym niedosłuchem,
- uciążliwymi szumami usznymi,
- zawrotami głowy,
- zaburzeniami równowagi.
Co może być przyczyną otosklerozy?
Otoskleroza zazwyczaj występuje u pacjentów między 15 a 40 rokiem życia. Specjaliści wskazują na możliwe czynniki genetyczne, hormonalne oraz środowiskowe.
Genetycznie narażone są osoby, których rodzic wykazuje kliniczne objawy otosklerozy. Prawdopodobieństwo jej odziedziczenia wynosi ok. 20%.
Wskazuje się również, że na rozwój choroby może wpływać ciąża pacjentki, u której dochodzi do wzrostu estrogenu.
Wśród przyczyn choroby wymienia się także zaburzenia autoimmunologiczne czy zakażenie wirusem odry.
Audiometria tonalna i leczenie operacyjne
Badaniem pozwalającym na zdiagnozowanie otosklerozy jest audiometria tonalna. Pacjent umieszczany jest w specjalnie wyciszonej komorze i otrzymuje tzw. przycisk odpowiedzi. Na jego uszy zakładane są słuchawki, przez które przesyłane są dźwięki o różnych poziomach głośności i częstotliwościach. Zadaniem pacjenta jest sygnalizowanie momentu, kiedy jest w stanie usłyszeć jakikolwiek dźwięk. Następnie, osoba przeprowadzająca badanie obniża poziom głośności, aby ustalić, jaki jest najniższy poziom dźwięku, który pacjent jest w stanie wychwycić.
Otosklerozę leczy się operacyjnie za pomocą dwóch technik: stapedektomii i stapedotomii. Obie techniki polegają na wprowadzeniu do ucha środkowego protezy w miejsce częściowo (stapedotomia) lub całkowicie (stapedektomia) usuniętego strzemiączka.