Wszczepienie implantu ślimakowego to przełomowa metoda leczenia głębokiego niedosłuchu, która może radykalnie poprawić jakość życia pacjentów z uszkodzonym narządem słuchu. Jest to skomplikowana, ale bardzo skuteczna procedura, która wymaga dokładnej kwalifikacji pacjenta. W tym artykule przedstawiamy najważniejsze aspekty związane z procesem kwalifikacyjnym do wszczepienia implantu ślimakowego, wskazania, przeciwwskazania oraz jak wygląda cały proces od diagnozy do zabiegu. Co to jest implant ślimakowy? Implant ślimakowy to urządzenie medyczne, które umożliwia osobom z głębokim ubytkiem słuchu odbieranie dźwięków. Działa poprzez stymulację elektryczną nerwu słuchowego, omijając uszkodzone komórki ślimaka (części ucha wewnętrznego odpowiedzialnej za przetwarzanie dźwięków). Składa się z części wewnętrznej, wszczepionej chirurgicznie w ucho, oraz zewnętrznej, która jest noszona na uchu i przetwarza dźwięki na sygnały elektryczne. Dla kogo implant ślimakowy? Implanty ślimakowe są przeznaczone dla osób z obustronnym głębokim niedosłuchem czuciowo-nerwowym, u których tradycyjne aparaty słuchowe nie przynoszą zadowalających rezultatów. Typowy kandydat to osoba z niedosłuchem, która ma trudności w rozumieniu mowy nawet przy odpowiednio dobranym aparacie słuchowym. Kandydaci do implantacji muszą udowodnić, że tradycyjne aparaty słuchowe nie są w stanie zapewnić im zadowalającej poprawy słuchu. Ocena ta odbywa się poprzez testy słuchowe z aparatami słuchowymi oraz bez nich. Kandydat powinien być w ogólnie dobrym stanie zdrowia, aby móc przejść operację. Przeprowadza się dokładne badania laryngologiczne i ogólne w celu wykluczenia przeciwwskazań chirurgicznych, takich jak infekcje, wady anatomiczne ucha czy inne schorzenia, które mogłyby wpłynąć na przebieg operacji. Kwalifikacja obejmuje także ocenę stanu psychicznego pacjenta oraz ewentualnych schorzeń neurologicznych, które mogłyby wpływać na zdolność do przyswojenia technologii implantu.  Ważnym elementem kwalifikacji jest rozmowa z pacjentem na temat jego oczekiwań wobec zabiegu oraz ocena wsparcia ze strony najbliższych. Implant ślimakowy nie przywraca naturalnego słuchu, a proces nauki słuchania z implantem wymaga dużego zaangażowania i rehabilitacji. Proces kwalifikacji krok po kroku Proces rozpoczyna się od szczegółowego wywiadu oraz oceny stanu słuchu pacjenta. Wykonywane są testy audiometryczne, które pomagają określić poziom niedosłuchu oraz możliwości poprawy słuchu za pomocą aparatu słuchowego. Testy te mogą obejmować audiometrię tonalną, słowną oraz impedancyjną. Jeśli pacjent nie ma już aparatu słuchowego, zostaje on dobrany i przeprowadzane są testy z jego udziałem. Jeżeli pomimo odpowiedniego dopasowania aparatów pacjent nie odczuwa wystarczającej poprawy, rozważa się implant ślimakowy. W celu oceny struktury ucha wewnętrznego oraz drożności nerwu słuchowego wykonuje się badania obrazowe, takie jak tomografia komputerowa (TK) lub rezonans magnetyczny (MRI). Badania te mają na celu wykluczenie anatomicznych przeciwwskazań do operacji. Przed operacją pacjent często podlega ocenie logopedycznej, która sprawdza jego zdolności językowe oraz potencjał do rehabilitacji słuchowej po implantacji. U dorosłych może to obejmować testy rozumienia mowy, u dzieci – ocenę rozwoju mowy i języka. Psycholog ocenia, czy pacjent jest gotowy na wyzwania związane z implantem ślimakowym, zarówno pod względem emocjonalnym, jak i poznawczym. Dotyczy to zwłaszcza dzieci, u których odpowiednie wsparcie psychologiczne ma kluczowe znaczenie w adaptacji do nowej rzeczywistości słuchowej. Rehabilitacja po implantacji Sam zabieg wszczepienia implantu ślimakowego to dopiero początek długiej drogi. Rehabilitacja słuchowa, prowadzona zarówno przez audiologa, jak i logopedę, jest nieodzowna dla osiągnięcia pełnych korzyści z implantu. Pacjenci uczą się interpretować dźwięki w sposób zupełnie nowy, a proces ten może trwać od kilku miesięcy do kilku lat, w zależności od indywidualnych uwarunkowań.

Zmniejszenie małżowin nosowych to zabieg chirurgiczny, który jest wykonywany u pacjentów, którzy cierpią na przewlekłe problemy z oddychaniem. Przerost małżowin nosowych, odpowiada za regulację przepływu powietrza w nosie i może prowadzić do trudności w oddychaniu, chrapania czy nawracających infekcji. Dowiedz się, na czym polega konchoplastyka oraz kto powinien się jej podjąć, aby pozbyć się uciążliwych objawów przerośniętych małżowin nosowych. Konchoplastyka – co to jest? Konchoplastyka to zabieg chirurgiczny, podczas którego zmniejszane są przerośnięte małżowiny nosowe dolne. Zabieg zazwyczaj przeprowadza się w znieczuleniu miejscowym, choć czasami jest też wykonywany pod narkozą. Operacja trwa około 20-30 minut. Zmniejszenie małżowin nosowych wykonuje się metodą koblacji, czyli połączenia działania fal radiowych z temperaturą 40-70°C lub diatermii radiofalowej RaVoR, która wykorzystuje fale o częstotliwości 4 Mhz oraz działanie temperatury o wysokości 90°-100°C.  Przyczyny przerostu małżowin nosowych
Przerost małżowin nosowych może mieć wiele przyczyn – od czynników genetycznych, aż po przebyte infekcje czy stosowane używki. Do najczęstszych przyczyn należą: alergie,  nawracające stany zapalne błony śluzowej nosa,  skrzywienie przegrody nosa, palenie tytoniu. Objawy i wskazania do zabiegu korekcji małżowin nosowych Zabieg jest zalecany przede wszystkim osobom, które mają problemy z oddychaniem przez nos, cierpią na chrapanie lub bezdech senny, a także skarżą się na bóle głowy w okolicy zatok. Wśród wskazań wymienić należy też: przewlekłe zapalenie zatok przynosowych, zaburzenia powonienia, uczucie zatkanego nosa, alergie. Zalecenia po zabiegu plastyki małżowin nosowych Przez 2-3 tygodnie od przeprowadzonego zabiegu należy unikać nurkowania, uprawiania intensywnego wysiłku, czy lotu samolotem. Zaleca się także zrezygnowanie z gorących kąpieli i saunowania. Należy stosować się do zaleceń laryngologa. Proces gojenia trwa około 6 tygodni, dlatego dopiero po całkowitym zagojeniu się tkanki można ocenić skuteczność zabiegu.

Przed wizytą u laryngologa należy unikać kilku czynności.

Lekarz otolaryngolog, zwany laryngologiem, specjalizuje się w diagnozowaniu i leczeniu chorób uszu, nosa, gardła, krtani oraz innych narządów głowy i szyi.

Koszt wizyty prywatnej u laryngologa w Bydgoszczy u prof. dr hab. n. med. Wojciecha Kaźmierczaka, w indywidualnej praktyce lekarskie, kosztuje od 300 zł, choć ceny mogą się różnić w zależności od zakresu badań dodatkowych.

Badanie otolaryngologiczne, inaczej laryngologiczne, polega na ocenie stanu zdrowia narządów głowy i szyi, głównie uszu, nosa, gardła oraz krtani

Struny głosowe (fałdy głosowe) drgają i zwężają się, zamykając tym samym tak zwaną szparę głośni. To właśnie dzięki temu procesowi jesteśmy w stanie wydawać dźwięki, w tym mówić. Podczas generowania dźwięków struny głosowe drgają, osiągając częstotliwość od 200 do 4500 Hz, co oznacza nawet kilka tysięcy drgań na sekundę, których ludzkie oko nie jest w stanie zaobserwować. Do dokładnej oceny narządów głosu wykorzystuje się specjalistyczne aparaty, dzięki którym specjalista laryngologii i foniatrii jest w stanie zdiagnozować zaburzenia mowy.  Kiedy należy zgłosić się do foniatry? Na wizytę konsultacyjną do foniatry w Bydgoszczy należy umówić się wtedy, gdy zaobserwujemy u siebie:
powtarzające się zapalenia krtani, chrząkanie, uczucie suchości w gardle, zawężenie skali głosu lub zmiana jego wysokości, chwilowe zaniki głosu lub bezgłos, chrypkę. Badanie laryngoskopowe krtani Badaniem umożliwiającym zbadanie pracy strun głosowych jest badanie laryngoskopowe za pomocą mikroskopu lub endoskopu. Służą one do oceny krtani, a także umożliwiają diagnostykę urazów, zapaleń, guzów oraz zaburzeń głosu.  Odmiany badania narządu głosu i krtani Przebieg laryngoskopii będzie zależeć od rodzaju badania. Laryngoskopia pośrednia to badanie nieinwazyjne, oceniające stan badanych struktur za pomocą źródła światła, które kierowane jest na lustro krtaniowe. Podczas badania pacjent proszony jest o wymówienie głoski “e” lub “i”.  Laryngoskopia bezpośrednia to badanie przeprowadzane w pozycji leżącej. Giętkie endoskopy wprowadzane są do krtani przez jamę ustną lub nosową, dzęki którym możliwa jest ocena części nosowej gardła, ruchomości fałdów głosowych, ruchów podniebienia. Ze względu na rodzaj użytego do badania laryngoskopu laryngoskopia bezpośrednia dzieli się na: laryngoskopię giętką, laryngoskopię sztywną. W celu diagnostyki raka krtani foniatra może wykonać także mikrolaryngoskopię. Zabieg ten wykonywany jest pod znieczuleniem ogólnym na sali operacyjnej przy użyciu sztywnego endoskopu oraz dwuokularowego mikroskopu laserowego.  Z kolei videolaryngostroboskopia jest przeprowadzana przy użyciu endoskopu z zastosowaniem światła stroboskopowego, połączonego z kamerą do oceny struktury krtani i gardła dolnego.  Videolaryngostroboskopia Bydgoszcz

Skierowanie do konkretnego specjalisty może być zastanawiające, szczególnie kiedy wizytę należy umówić do laryngologa lub otolaryngologa. Często nie do końca może być jasne, z którym specjalistą powinno się skonsultować. Czy te dwie nazwy można używać naprzemiennie? Otolaryngolog - co to za specjalista? Problemy z krtanią, uchem lub innymi narządami słuchu lub mowy diagnozuje i leczy otolaryngolog. To specjalista, który medycznie i chirurgicznie zajmuje się leczeniem chorób ucha, nosa, gardła i zatok.  Wśród chorób i leczonych schorzeń przez otolaryngologa są najczęściej: bóle i infekcje ucha, przewlekłe i ostre nieżyty nosa lub zatok, ubytki w słuchu, problemy z aparatem mowy, choroby krtani, zmiany na języku, szumy uszne, zapalenie ucha środkowego i zewnętrznego, guzy, alergie, zaburzenia równowagi, urazy twarzy, zapalenie zatok, czy zmiany nowotworowe w obrębie jamy ustnej lub gardła. Każdy nasilający się problem związany uchem, gardłem i nosem warto konsultować z lekarzem laryngologiem. Co więcej, specjalista ten przeprowadza badania oraz zabiegi w tym zakresie. W jakich przypadkach warto skorzystać z jego opinii? nieustający ból gardła, uszu lub ból zatok,  chrapanie powiązane z problemem oddychania podczas snu szumy uszne  zawroty głowy i problemy z równowagą, utrata głosu, urazy, narośla w okolicach głowy i szyi. Kim zatem jest laryngolog? Oczywiście jest to utworzony skrót od formy medycznej lekarz otolaryngolog lub po prostu otolaryngolog. Został on stworzony na potrzeby pacjentów, którzy w wielu przypadkach mieli problem z wymową skomplikowanego tytułu medycznego. Laryngolog jest słowem bardziej przyjaznym i zdecydowanie częściej używanym w języku powszechnym.

Podniebienie gotyckie to wada anatomiczna, która może przynieść wiele trudności w codziennym życiu. Jej objawy mogą być różnorodne i występować już u noworodków. Czym dokładnie się charakteryzuje i jak powstaje? Zapraszamy do lektury!  Jak wygląda podniebienie gotyckie?  Podniebienie gotyckie charakteryzuje się wysokim, wypukłym profilem. Może współwystępować ze zwężeniem szczęki. Nazwa tej anomali pochodzi od charakterystycznych, wysokich łuków gotyckich, jakie można spotkać w architekturze. Choć może być obecna zarówno u osób zdrowych, jak i z niepełnosprawnościami, jej powstanie zazwyczaj związane jest z procesami embriogenezy w okresie ciąży. Może też pojawić się po urodzeniu.  Podniebienie gotyckie — objawy Objawy tej wady mogą być dostrzegalne już u niemowląt, które mają trudności z jedzeniem i wykazują duszności podczas posiłków. Dzieci z podniebieniem gotyckim często mają nawykowe oddychanie przez usta, ponieważ mają trudności z oddychaniem przez nos. Można również zauważyć charakterystyczne cechy twarzy, takie jak cofnięcie żuchwy lub obniżenie położenia języka. Dodatkowo, często pojawiają się problemy z poprawną wymową niektórych dźwięków oraz występują wady zgryzu. Jakie są przyczyny powstawania podniebienia gotyckiego?  Podniebienie gotyckie może mieć różnorodne przyczyny. Najczęściej wymienia się: dziedziczne nieprawidłowości genetyczne, które wpływają na rozwój struktury podniebienia,  niedostateczną podaż witaminy D w okresie ciąży, co może prowadzić do krzywicy u dziecka,  problemy z oddychaniem przez nos. Podniebienie gotyckie — w jakich chorobach występuje?  Podniebienie gotyckie może być osobną cechą lub elementem objawów różnych zespołów genetycznych. Może pojawić się w ramach zespołów takich jak krzywica, zespół Turnera czy dyzostoza żuchwowo-twarzowa.  Podniebienie gotyckie — leczenie Leczenie podniebienia gotyckiego zależy od stopnia trudności, jakie wywołuje u pacjenta. Jeśli nie powoduje ono problemów z karmieniem czy artykulacją, może nie być konieczne. Niemniej jednak zaleca się regularne kontrole u specjalisty. W przypadku trudności z karmieniem, połykaniem lub oddychaniem, konieczna jest konsultacja z pediatrą, laryngologiem lub stomatologiem. Terapia logopedyczna może być również pomocna w poprawie artykulacji i nawyków oddychania.

Audiometria to podstawowe badanie diagnostyczne, które pozwala ocenić sprawność słuchu pacjenta. Dzięki niemu audiolog może zidentyfikować wszelkie nieprawidłowości w percepcji dźwięków oraz określić stopień uszkodzenia słuchu. Istnieje kilka rodzajów audiometrii, z których każda ma swoje zastosowanie i pozwala na szczegółową analizę różnych aspektów funkcjonowania narządu słuchu.  Audiometria tonalna  To najczęściej stosowana forma audiometrii. Pacjent jest wystawiany na dźwięki o różnych częstotliwościach i intensywnościach, a następnie rejestruje swoje odpowiedzi. Wyniki są prezentowane na tzw. audiogramie, który ilustruje zakres słyszalności pacjenta.  Audiometria mowy (słowna)  Badanie polega na ocenie zdolności pacjenta do rozumienia słów o różnych stopniach natężenia. Pacjentowi prezentowane są wyrazy, sylaby lub zdania o różnych poziomach głośności, a jego reakcje i ilość poprawnie powtórzonych słów są analizowane przez lekarza.  Audiometria impedancyjna  Ta forma audiometrii skupia się na ocenie reakcji ucha na zmiany ciśnienia wewnętrznego. Badanie to pozwala lekarzowi na diagnozę problemów związanych z uchem środkowym, takich jak np. zapalenie ucha czy przewlekłe problemy z uchem.  Jakie są wskazania i przeciwwskazania do wykonania audiometrii?  Badanie audiometryczne jest zalecane w przypadku występowania różnych problemów z prawidłowym słyszeniem dźwięków, takich jak trudności w rozumieniu mowy, szumy uszne czy uczucie zatkania uszu. Osoby narażone na częste infekcje ucha lub pracujące w środowiskach o ciągłym hałasie również powinny rozważyć wykonanie tego badania w celu monitorowania stanu swojego słuchu. Jednak istnieją również przeciwwskazania do przeprowadzenia audiometrii, takie jak aktywny ostry stan zapalny ucha, urazy uszu czy obecność ciała obcego w uchu.  Wszystkie wymienione rodzaje audiometrii są niezwykle istotne w diagnostyce i monitorowaniu stanu zdrowia narządu słuchu. Dzięki nim lekarz może szybko i skutecznie zidentyfikować wszelkie problemy ze słuchem oraz zaplanować odpowiednie leczenie. Dlatego też regularne wykonywanie audiometrii jest zalecane, zwłaszcza osobom narażonym na utratę słuchu, takim jak osoby pracujące w hałaśliwych środowiskach czy osoby starsze. 

Otoskleroza to jedna z chorób ucha wewnętrznego. Polega ona na nieprawidłowym wzroście tkanki kostnej w obrębie ucha, głównie kosteczek słuchowych znajdujących się w uchu środkowym. Objawy otosklerozy zwykle rozwijają się stopniowo i mogą obejmować ubytek słuchu, szumy uszne, a nawet zawroty głowy. Nieleczona może prowadzić do znaczącej utraty słuchu, a nawet głuchoty. W poniższym artykule przyjrzymy się bliżej przyczynom otosklerozy, jej objawom oraz dostępnym metodom leczenia. Co to jest otoskleroza i jaki ma wpływ na nasz słuch? Otoskleroza jest stanem polegającym na nieprawidłowym wzroście kości błędnika kostnego, czyli kości otaczającej ucho wewnętrzne, w którym zlokalizowane są narządy odpowiedzialne za słuch i równowagę. Zanim dźwięk dostania się do naszych uszu, płynie przewodem słuchowym zewnętrznym i dociera do błony bębenkowej. Następnie wprowadza ją w drgania, a sygnał dźwiękowy jest przesyłany do kosteczek słuchowych, płyn wypełniający ślimaka, aż do receptorów słuchowych. Te zaś przesyłają sygnał za pomocą nerwu wprost do mózgu. Jeżeli jednak ostatnia z kosteczek słuchowych zostanie unieruchomiona, sygnał nie zostanie przekazany dalej, w wyniku czego przestaniemy słyszeć.  Najczęściej choroba objawia się: jedno- lub obustronnym niedosłuchem,  uciążliwymi szumami usznymi,  zawrotami głowy,  zaburzeniami równowagi. Co może być przyczyną otosklerozy? Otoskleroza zazwyczaj występuje u pacjentów między 15 a 40 rokiem życia. Specjaliści wskazują na możliwe czynniki genetyczne, hormonalne oraz środowiskowe. Genetycznie narażone są osoby, których rodzic wykazuje kliniczne objawy otosklerozy. Prawdopodobieństwo jej odziedziczenia wynosi ok. 20%. Wskazuje się również, że na rozwój choroby może wpływać ciąża pacjentki, u której dochodzi do wzrostu estrogenu. Wśród przyczyn choroby wymienia się także zaburzenia autoimmunologiczne czy zakażenie wirusem odry. Audiometria tonalna i leczenie operacyjne Badaniem pozwalającym na zdiagnozowanie otosklerozy jest audiometria tonalna. Pacjent umieszczany jest w specjalnie wyciszonej komorze i otrzymuje tzw. przycisk odpowiedzi. Na jego uszy zakładane są słuchawki, przez które przesyłane są dźwięki o różnych poziomach głośności i częstotliwościach. Zadaniem pacjenta jest sygnalizowanie momentu, kiedy jest w stanie usłyszeć jakikolwiek dźwięk. Następnie, osoba przeprowadzająca badanie obniża poziom głośności, aby ustalić, jaki jest najniższy poziom dźwięku, który pacjent jest w stanie wychwycić. Otosklerozę leczy się operacyjnie za pomocą dwóch technik: stapedektomii i stapedotomii. Obie techniki polegają na wprowadzeniu do ucha środkowego protezy w miejsce częściowo (stapedotomia) lub całkowicie (stapedektomia) usuniętego strzemiączka.

Aż 432 miliony dorosłych i 34 miliony dzieci na świecie cierpi na niedosłuch lub głuchotę. Utrata słuchu, a więc niedosłuch, jest zmniejszoną zdolnością dźwięków. Sama głuchota zaś to całkowity brak możliwości słyszenia dźwięków. Upośledzenia słuchu mogą mieć różne podłoże, a także stopnie. Stopnie upośledzenia słuchu łagodny - człowiek wykrywa dźwięki o wartości 25-39 decybeli. Występują problemy ze zrozumieniem słów. umiarkowany - słyszane są średnio głośne i głośne dźwięki - 40-69 decybeli, zaawansowany - do komunikowania się niezbędne jest czytanie z warg lub migać. Słyszy tylko głośne dźwięki o wartości 70-89 decybeli głęboki - głuchota, brak możliwości słyszenia dźwięków powyżej 90 decybeli.  Dlaczego człowiek nie słyszy? Przyczyną niedosłuchu lub głuchoty są wady wrodzone lub nabyte. Często to także dziedziczne czynniki genetyczne lub wynik komplikacji podczas ciąży i porodu. W przypadku noworodków to m.in.: różyczka matki, niska waga noworodka, niewłaściwe stosowanie leków w ciąży, ciężki przebieg żółtaczki przez noworodka. Jednak wady słuchu mogą być nabyte także w późniejszym wieku. Wówczas powodują je niektóre choroby, takie jak: zapalenie opon mózgowych ospa, odra, wirus cytomegalii, itp. Powodem problemów ze słuchem mogą być także częste infekcje ucha, gromadzenie płynu, urazy, wosk lub nadmierny hałas. Prawdą jest, że także z wiekiem z powodu zwyrodnienia komórek czuciowych, człowiek traci zdolność słyszenia. Jakie badania wykonuje się na niedosłuch lub głuchotę? W przypadku utraty słuchu lub podejrzenia problemów z nim, należy skonsultować się z laryngologiem i audiologiem. Specjalista ten przeprowadzi testy, które pozwolą dokładnie zdiagnozować rodzaj ubytku, a także jego nasilenie. Badanie fizykalne – lekarz zagląda do ucha, by zidentyfikować przyczyny utraty słuchu, takie jak: woskowina, stan zapalny czy problemy strukturalne. Ogólne testy przesiewowe – lekarz może przeprowadzić test szeptany, prosząc pacjenta o zakrycie jednego ucha, aby ocenić słyszenie słów wypowiadanych przy różnych poziomach głośności oraz reakcje na dźwięki. Test kamertonu (próba Rinnego) – pozwala wykryć utratę słuchu i lokalizację uszkodzenia. Kamertony emitują dźwięki po uderzeniu, a pacjent wskazuje, kiedy przestaje je słyszeć. Różnice w przewodnictwie powietrznym i kostnym mogą sugerować problemy z przewodzeniem dźwięku. Audiometria tonalna – mierzy słuch dorosłych i starszych dzieci. Dźwięki o różnej częstotliwości są przesyłane przez słuchawki, a pacjent reaguje na nie podniesieniem ręki, naciśnięciem przycisku lub odpowiedzią ustną. Badanie określa najcichsze dźwięki słyszalne na różnych częstotliwościach. Tympanometria (audiometria impedancyjna) – ocenia stan ucha środkowego i ruchomość błony bębenkowej pod wpływem zmian ciśnienia. Ograniczony ruch może wskazywać na problem z błoną bębenkową lub strukturami ucha środkowego. Otoemisja akustyczna (OAE) – ocenia funkcję ślimaka. Badanie polega na umieszczeniu sondy w uchu pacjenta w pomieszczeniu dźwiękoszczelnym, aby rejestrować emisję dźwięków generowanych przez ślimak. Rejestracja słuchowych potencjałów wywołanych pnia mózgu (ABR, BERA) – wykrywa problemy neurologiczno-słuchowe. Elektrody umieszczone na głowie mierzą odpowiedź mózgu na dźwięki, co pomaga określić, czy sygnały dźwiękowe prawidłowo docierają do mózgu.

Z przyjemnością informujemy, że Klinika Zmysłów zmienia swoją siedzibę. Od 08.07.2024 roku znajdą nas Państwo przy ulicy Kijowskiej 6/6 w Bydgoszczy.

Ubytek słuchu u dzieci jest poważnym problemem, który może znacząco na inne aspekty, takie jak rozwój mowy i komunikacji, a także ogólną jakość życia naszej pociechy. Jednak wczesne rozpoznanie zaburzeń słuchu pozwala na szybkie wdrożenie odpowiednich metod leczenia, które mogą zminimalizować skutki tego stanu. W tym artykule przyjrzymy się, jak rozpoznać ubytek słuchu u dziecka oraz jakie kroki podjąć w przypadku podejrzenia tego problemu. Przyczyny utraty słuchu u dzieci Wyróżnia się dwie główne przyczyny ubytku słuchu u dzieci: wrodzony (z którym dziecko przychodzi na świat), nabyty (powstały po urodzeniu). Wrodzony ubytek słuchu ma podłoże genetyczne. Do przyczyn zaburzeń słuchu należą również choroby matki w trakcie ciąży, stosowania przez nią środków farmakologicznych, spożywanie alkoholu, papierosów, narkotyków, czy przedwczesny poród. Ubytek słuchu i niemowlaków – jak go rozpoznać? Obserwuj zdolność lokalizowania dźwięków przez malucha. Jeżeli niemowlę będzie wodziło oczami lub je otwierało na wskutek głośnego dźwięku, to nic nie wskazuje na zaburzenia. Jeżeli dziecko osiągnie wiek ok. 5-6 miesięcy, sprawdź, czy wzrok dziecka śledzi źródło dźwięku, takiego szept, którego się nie spodziewa. Utrata słuchu po okresie niemowlęcym Jeśli istnieją powody, by podejrzewać, że dziecko może być w grupie ryzyka (np. w przypadku występowania uszkodzeń słuchu w rodzinie), warto zwrócić u niego na takie objawy, jak: trudności w rozumieniu innych osób, opóźnienie w mowie w porównaniu od rówieśników ustawianie wysokiej głośności wszelkich urządzeń elektronicznych brak reakcji na swoje imię problemy z nauką bóle uszu częste proszenie o powtórzenie tego, co zostało powiedziane. Aby jak najszybciej zdiagnozować zaburzenie słuchu i rozpocząć leczenie, należy skonsultować się audiologiem.

Laryngolog to specjalista zajmujący się diagnozowaniem i leczeniem chorób ucha, nosa, gardła, krtani oraz innych struktur głowy i szyi. Wiele osób zastanawia się, kiedy warto zgłosić się do tego specjalisty. Oto lista najczęstszych objawów, które powinny skłonić do wizyty u laryngologa!  Przewlekły ból gardła Ból gardła, który utrzymuje się dłużej niż kilka tygodni, może być objawem poważniejszej choroby, takiej jak przewlekłe zapalenie gardła, angina czy refluks żołądkowo-przełykowy. Czasami przewlekły ból gardła może być związany z alergiami lub czynnikami środowiskowymi, takimi jak zanieczyszczenia powietrza. Jeśli standardowe leczenie nie przynosi ulgi, konieczna jest konsultacja z laryngologiem. Ignorowanie takiego bólu może prowadzić do zaostrzenia objawów i komplikacji. Problemy z głosem Chrypka, zmiana barwy głosu, uczucie "kulki" w gardle lub trudności z mówieniem mogą być spowodowane przez infekcje, guzki na strunach głosowych, polipy, a nawet nowotwór. Laryngolog przeprowadzi dokładne badanie, aby ustalić przyczynę i zalecić odpowiednie leczenie. Problemy z głosem mogą wpływać na codzienne funkcjonowanie, zwłaszcza u osób, które używają głosu zawodowo, takich jak nauczyciele czy śpiewacy. Wczesne wykrycie i leczenie schorzeń strun głosowych może zapobiec trwałym uszkodzeniom. Ból ucha lub jego przewlekłe infekcje Ból ucha, szumy uszne, wyciek z ucha lub częste infekcje mogą wskazywać na problemy z uchem środkowym lub wewnętrznym. Mogą to być zapalenia czy perforacje błony bębenkowej. Warto nie zwlekać z wizytą u specjalisty, zwłaszcza jeśli dolegliwości są intensywne lub nawracające. Często zaniedbane infekcje ucha mogą prowadzić do poważniejszych powikłań. Zatkany nos i przewlekłe zapalenie zatok Przewlekłe zatkanie nosa, bóle głowy, uczucie ucisku w okolicy zatok, wydzielina z nosa i utrata węchu mogą wskazywać na zapalenie zatok. Laryngolog pomoże ustalić przyczynę problemu i zaproponować leczenie, które może obejmować zarówno farmakoterapię, jak i zabiegi chirurgiczne. Problemy ze słuchem Nagła lub stopniowa utrata słuchu to poważny objaw, który wymaga pilnej konsultacji. Może być spowodowana przez infekcje, urazy, nagromadzenie woskowiny, a także choroby takie jak otoskleroza lub uszkodzenia nerwu słuchowego. Wczesna diagnoza i leczenie mogą zapobiec dalszemu pogorszeniu słuchu. Chrapanie i bezdechy senne Głośne chrapanie i epizody bezdechów sennych są nie tylko uciążliwe, ale mogą także prowadzić do poważnych problemów zdrowotnych. Laryngolog oceni drożność dróg oddechowych i zaproponuje odpowiednie leczenie, które może obejmować zmiany stylu życia, aparaty wspomagające oddychanie lub zabiegi chirurgiczne. Wszystkie wymienione objawy mogą znacząco wpływać na jakość życia i zdrowie pacjenta. Wczesna diagnoza i odpowiednie leczenie to klucz do poprawy stanu zdrowia i uniknięcia poważnych powikłań. Jeśli zauważysz u siebie lub swoich bliskich którekolwiek z wymienionych objawów, nie zwlekaj – umów się na wizytę u laryngologa. Ignorowanie tych objawów może prowadzić do ich zaostrzenia i trudniejszego leczenia w przyszłości.

Całkowita lub częściowa utrata słuchu to poważny problem, którego skutki zniwelować może odpowiednio dobrany aparat słuchowy. Pomaga on osobom zmagającym się z jego zaburzeniami w codziennym funkcjonowaniu, a nowoczesne technologie sprawiają, że jest wysoce skuteczny i estetyczny. Dowiedz się, w jaki sposób działa aparat słuchowy. Czym jest aparat słuchowy? Aparat słuchowy to urządzenie, które wspomaga słyszenie u osób z zaburzeniami słuchu. Składa się on z mikrofonu, wzmacniacza i głośnika, które umieszcza się w uchu lub za uchem. Aparaty słuchowe są dostępne w różnych typach i modelach, w zależności od stopnia uszkodzenia słuchu oraz preferencji użytkownika. Istnieją aparaty wewnętrzne, które umieszcza się bezpośrednio w uchu, oraz aparaty zewnętrzne, które umieszcza się za uchem. Wiele z nich oferuje także różne funkcje, takie jak regulacja głośności, tłumienie szumów, kierunkowość, funkcje Bluetooth i wiele innych, które poprawiają jakość słyszenia i wygodę użytkowania. Metoda działania aparatu słuchowego Specjalna konstrukcja tego aparatu sprawia, że jest on w stanie przystosować dźwięki do potrzeb konkretnego użytkownika. Aparat słuchowy jest wyposażony w mikrofon, który zbiera dźwięki z otoczenia i przekształca je w sygnał elektryczny. Wzmocniony sygnał trafia do głośnika, który przekształca go z powrotem w dźwięki o odpowiedniej mocy i częstotliwości. Dźwięki wychodzące z głośnika aparatu słuchowego trafiają do ucha, gdzie docierają do błony bębenkowej i dalej do ucha środkowego i wewnętrznego. Stamtąd sygnały dźwiękowe docierają do mózgu, który je interpretuje i umożliwia nam słyszenie. Jak wybrać najlepsze urządzenie? Dobranie odpowiedniego aparatu słuchowego jest procesem, który powinien być przeprowadzony przez specjalistę w dziedzinie audiologii, czyli audiologa lub protetyka słuchu. Obejmuje on kompleksowe badanie słuchu, na podstawie którego możliwy jest dobór i dopasowanie odpowiedniego modelu. Następnie niezbędne jest jego dostosowanie i przeszkolenie pacjenta z jego używania tak, aby przebiegało ono bezproblemowo. 

Krzywa przegroda nosowa może znacznie obniżać komfort życia. Utrudnia oddychanie, pojawiają się częściej stany zapalne, a także umożliwia spływanie wydzieliny do gardła. Sposobem na pozbycie się tego problemu jest operacja przegrody nosowej. Kiedy należy zdecydować się na ten zabieg? Krzywa przegroda nosowa - jakie mogą być przyczyny i objawy? Przyczyn krzywej przegrody nosowej może być naprawdę wiele. Jednak do tych, które występują najczęściej należą: wady wrodzone, brak prawidłowego przemieszczenia tkanek po porodzie, urazy mechaniczne. Krzywa przegroda nosowa jest popularnym schorzeniem i objawia się zazwyczaj poprzez: uczucie zatkanego nosa, nawracające infekcje, chrapanie, bóle głowy, krwawienia z nosa, pogorszenie węchu, zatykanie uszu. Na czym polega operacja przegrody nosowej? Operacja ta powinna być wykonywana przez chirurga. Zabieg polega na nacięciu nosa i odwarstwieniu błony śluzowej od chrząstki. W miarę możliwości wykonuje się korekcję chrząstki bez jej usuwania. W niektórych przypadkach jednak, chrząstka ta musi zostać usunięta, przygotowana i znów umieszczona w nosie. Operację przegrody nosowej wykonuje się także metodą endoskopową, która jest mniej inwazyjna i hospitalizacja wynosi jednego dnia. Sama operacja trwa zazwyczaj od 30 do 90 minut, jednak zależy to od stopnia skomplikowania zabiegu. Pacjent może też być wypisany tego samego dnia, a tamponadę usuwa się po 48 godzinach. Koszt operacji przegrody nosa zależy od techniki, jaką posługuje się chirurg. W przypadku klasycznej operacji to koszt około 3800 zł, a z kolei endoskopowej około 4500 zł.  Gdzie wykonać operację przegrody nosowej w Bydgoszczy? Przede wszystkim warto udać się do specjalisty laryngologa w Bydgoszczy i skonsultować konieczność operacji. Jeśli wszystkie czynniki będą na nią wskazywać, wówczas lekarz podejmuje decyzje o operacji. Specjalista prof. Wojciech Kaźmierczak wykonuje operacje przegrody nosa w Bydgoszczy.

Przewlekły nieżyt nosa to stan zapalny błony śluzowej nosa, który utrzymuje się przez dłuższy czas, zwykle co najmniej trzy miesiące. Charakteryzuje się nawracającymi objawami, takimi jak katar, wodnisty lub gęsty śluz w nosie, uczucie zatkania nosa oraz utrudnionym oddychaniem przez nos. Jak rozpoznać przewlekły nieżyt nosa? Pacjent z przewlekłym nieżytem nosa ma zgrubiałe małżowiny nosowe, które są dodatkowo pokryte przerośniętą błoną śluzową przypominającą polipy, co utrudnia normalne oddychanie przez nos. Oprócz tego charakterystyczne są wydzielina ropna lub lepki śluz, pokrywające błonę śluzową nosa, powodujące uciążliwy katar i uczucie zatkanego nosa. Inne dolegliwości, które mogą pojawić się u pacjenta to zaburzenia węchu, kichanie, świąd uszu i nosa. W ciągu dnia pacjent musi radzić sobie z obfitą wydzieliną, a w nocy problematyczne jest zatkanie nosa, które utrudnia sen. Jak przebiega diagnoza przewlekłego nieżytu nosa? Aby potwierdzić przewlekły nieżyt nosa, lekarz może zastosować szereg badań diagnostycznych. Pierwszym krokiem jest wywiad medyczny, który pozwala poznać historię medyczną pacjenta oraz objawy, które występują. Następnie lekarz przeprowadza badanie przedmiotowe nosa, podczas którego ocenia obrzęk błony śluzowej oraz szuka innych nieprawidłowości. W celu określenia uczulenia na określone alergeny lekarz może zlecić testy alergiczne, skórne lub z krwi.  Badania, które potwierdzą przewlekły nieżyt nosa  Posiew wymazów z nosa i gardła pomaga wykryć infekcję. RTG i tomografia komputerowa umożliwiają wykrycie polipów nosa lub innych zmian strukturalnych, które mogą powodować przewlekły nieżyt nosa. Testy funkcjonalne nosa, takie jak przepływ powietrza przez nos i percepcja zapachu, pozwalają ocenić funkcję błony śluzowej nosa. Na podstawie wyników badań, lekarz laryngolog może postawić diagnozę i zalecić odpowiednie leczenie. Należy pamiętać, że samodzielne diagnozowanie i leczenie się na własną rękę to rzadko dobry pomysł. Pacjent powinien skonsultować się z lekarzem, aby uzyskać pełną diagnozę i zalecenia dotyczące leczenia.

Objawy takie jak ból głowy, wyciek wydzieliny z nosa, utrudnione oddychanie przez nos oraz pogorszenie węchu mogą sugerować problemy z zatokami przynosowymi. Te dolegliwości mają różne przyczyny, z których najczęściej wynikają z obecności szkodliwych drobnoustrojów. Jakie są najczęstsze choroby zatok? Zapraszamy do lektury! Ostre zapalenie zatok przynosowych Jednym z powszechnych schorzeń jest ostre zapalenie zatok przynosowych, które charakteryzuje się nagłym początkiem i trwa nawet około 4 tygodni. Głównym źródłem tego problemu jest infekcja wirusowa, którą najczęściej wywołują rhinowirusy, adenowirusy i wirus grypy. Zakażenie wirusowe może także prowadzić do bakteryjnego zapalenia zatok jako nadkażenia.
Objawy zapalenia zatok przynosowych obejmują: Ból głowy nasilający się przy pochylaniu. Ból zatok. Zatkany nos. Trudności w oddychaniu przez nos. Gorączkę. Obfitą wydzielinę z nosa, która często spływa po tylnej ścianie gardła. Pogorszenie węchu. Obrzęk twarzy w okolicach oczu. Przewlekłe zapalenie zatok Przewlekłe zapalenie zatok przynosowych trwa dłużej niż 8 tygodni i może mieć różne przyczyny, takie jak alergie, czynniki drażniące, polipy nosa, wady anatomiczne lub urazy przegrody nosa. Często jest również spowodowane częstymi infekcjami górnych dróg oddechowych.
Objawy przewlekłego zapalenia zatok są zazwyczaj mniej nasilone niż w przypadku ostrego stanu zapalnego. Występuje obrzęk i przerost błony śluzowej. Pacjent może odczuwać: Pogorszenie zdolności węchu. Ból twarzy. Nieświeży oddech. Ból głowy. Dyskomfort w okolicach oczodołów i policzków. Zatkanie nosa i utrudnienie przepływu powietrza przez nos. Wydzielinę z nosa, która może mieć zielony lub żółty kolor. Przewlekły kaszel, związany z odpływem wydzieliny do gardła. W przypadku przewlekłego zapalenia zatok stosuje się różne metody leczenia, w tym leki, zabiegi higieniczne (płukanie zatok), a czasami także interwencje chirurgiczne, które mają na celu usunięcie źródła choroby, na przykład poprzez operację przegrody nosowej. Jeśli pojawią się objawy związane z zatokami przynosowymi, zaleca się niezwłocznie skonsultowanie się z laryngologiem. Specjalista ten ma niezbędne umiejętności oraz dostęp do różnorodnych badań, które pozwalają zidentyfikować przyczynę nieprzyjemnych dolegliwości i wprowadzić odpowiednie leczenie. Ważne jest, aby nie zwlekać z wizytą, ponieważ choroby zatok mogą prowadzić do poważnych konsekwencji zdrowotnych. Im wcześniej rozpocznie się terapia, tym mniejsze ryzyko powikłań.

Podcięcie wędzidełka języka (frenotomia) jest rutynowym zabiegiem laryngologicznym. Wykonuje się go zarówno u dorosłych, jak i u dzieci – taki zabieg jest bezpieczny i przebiega po wcześniejszym podaniu znieczulenia miejscowego. Kiedy lekarz może stwierdzić, że podcięcie wędzidełka jest konieczne? Jakie są wskazania do zabiegu? Tego dowiesz się z naszego artykułu. Wędzidełko języka – co to jest? Wędzidełko języka jest strukturą zbudowaną z elastycznej tkanki włóknistej. Znajduje się ono pomiędzy dolną częścią języka a dnem naszej jamy ustnej.  Wędzidełko może się okazać zbyt krótkie. W medycynie stan ten nazywany jest ankyloglosją. Wymaga ona interwencji chirurgicznej w postaci podcinania wędzidełka. Wędzidełko może być także przyrośnięte lub zrośnięte. Wskazania do zabiegu podcięcia wędzidełka Jak już wspomnieliśmy – wycięcie wędzidełka jest wskazane, jeśli laryngolog stwierdzi, że wędzidełko języka u pacjenta jest zbyt krótkie. Specjalista bierze pod uwagę objawy świadczące o ankyloglosji, między innymi w przypadku, gdy zbyt krótkie wędzidełko uniemożliwia swobodne poruszanie się języka we wszystkich kierunkach.  Objawy zbyt krótkiego wędzidełka języka Ten rodzaj zabiegu najczęściej jest przeprowadzany u małych dzieci. Objawami, które mogą sugerować konieczność wykonania operacji są trudności podczas karmienia niemowlaka. Maluszek, który ma zbyt krótkie wędzidełko może mieć trudności ze ssaniem i przełykaniem pokarmu. Nie zawsze jednak ten problem musi występować, a objawy zbyt krótkiego wędzidełka mogą dawać o sobie znać dopiero na późniejszym etapie rozwoju dziecka. Najczęściej jest to: seplenienie, ślinotok, trudności z przeżuwaniem lub przełykaniem pokarmów. U kogo nie może zostać przeprowadzona frenotomia? Przeciwwskazaniami do zabiegu podcięcia wędzidełka jest zaburzenie krzepliwości krwi, przyjmowanie przez pacjenta leków, które zmniejszają krzepliwość krwi, a także infekcja górnych dróg oddechowych. Kto wykonuje zabieg podcięcia wędzidełka? O podcięciu wędzidełka decyduje lekarz laryngolog Bydgoszcz. Warto więc udać się najpierw na konsultację, aby specjalista przyjrzał się naszym objawom oraz wybrał odpowiednią dla nas formę leczenia.

W przypadku oddychania główną rolę pełnią płuca. Jednak zanim powietrze dotrze do nich, przechodzi m.in. przez krtań. Krtań jest górnym odcinkiem dolnych dróg oddechowych o długości 4-6 cm. Została wykształcona w narząd głosowy, jednak jej rola jest znacznie większa. Budowa anatomiczna krtani i jej lokalizacja Krtań jest dość krótkim, ale niezmiernie ważnym narządem. Składa się z serii chrząstek, mięśni i błon śluzowych. Najważniejsze chrząstki to: Chrząstka pierścieniowata - stanowi podstawę krtani i jest bezpośrednio połączona z tchawicą. Chrząstka tarczowata - największa chrząstka krtani, której przednia część jest powszechnie znana jako jabłko Adama. Chrząstki nagłośniowa - położone na szczycie krtani, uczestniczą w zamykaniu drogi oddechowej podczas połykania. Wewnątrz krtani znajdują się struny głosowe, które wibrują podczas przepływu powietrza i wytwarzają dźwięk. Krtań znajduje się w przedniej części szyi, pomiędzy podstawą języka a początkiem tchawicy. Jest położona tuż za kością gnykową i przed kręgosłupem szyjnym.  Rola krtani w organizmie człowieka Choć krtań jest niewielka, pełni kilka kluczowych funkcji: Emitowanie głosu. Krtań zawiera struny głosowe. Gdy powietrze przepływa - wibrują, wytwarzając dźwięk. Kontrolując napięcie i długość strun głosowych, możemy zmieniać wysokość i głośność dźwięku. Ochrona dróg oddechowych. Krtań pełni ważną funkcję obronną, zapobiegając przedostawaniu się ciał obcych do tchawicy i płuc. Odruch kaszlowy jest jednym ze sposobów, w jaki krtań pomaga chronić dolne drogi oddechowe. Regulacja przepływu powietrza. Krtań może zwężać się lub rozszerzać w odpowiedzi na różne potrzeby fizjologiczne, regulując ilość powietrza docierającego do płuc. Problemy z krtanią? Umów wizytę u specjalisty laryngologa

Na obrzęk Reinkego są narażone osoby, które nadwyrężają swój głos, ale nie tylko. Aż 97% osób, u których zdiagnozowano to schorzenie, to nałogowi palacze. Nazwa pochodzi od nazwiska lekarza, który jako pierwszy w 1890 roku opisał zmiany obrzękowe fałdów głosowych. Sprawdź, jakie są objawy i przyczyny obrzęku oraz do jakiego specjalisty należy udać się po pomoc. Czym jest przestrzeń Reinkego? Przestrzeń Reinkego to szczelinowata przestrzeń podnadbłonkowa fałdów głosowych. Nie ma ona gruczołów ani naczyń limfatycznych (chłonnych). W wyniku mechanicznego podrażnienia strun głosowych powstaje opuchlizna. Zmiany obrzękowe zazwyczaj obejmują oba fałdy głosowe. Z powodu nagromadzenia wydzieliny w przestrzeni Reinkego masa fałdu głosowego zwiększa się, przyczyniając się do zaburzenia drgań. U chorego następuje zmiana głosu – staje się zachrypnięty, a także niższy. Przyczyny obrzęku Reinkego Wśród czynników mających wpływ na rozwój schorzenia wymienić należy: nałogowe palenie tytoniu,  przeciążenie narządu głosu (związane z wykonywaniem np. zawodu piosenkarza, nauczyciela), alergia, której następstwem jest zapalenie zatok, refluks żołądkowo-przełykowy, ciągłe narażenie na działanie szkodliwych substancji. Do jakiego specjalisty zgłosić się z podejrzeniem obrzęku Reinkego? W przypadku wystąpienia u pacjenta takich objawów jak: chrząkanie, duszności, obniżenie tembru głosu, uczucie ciała obcego w gardle należy niezwłocznie zgłosić się na konsultację do otolaryngologa bądź foniatry. Specjalista przeprowadzi z pacjentem dokładny wywiad lekarski, pytając o wykonywany zawód, a także nałóg palenia papierosów. Następnie przeprowadzi laryngoskopię, stroboskopię lub badania foniatryczne. Zaawansowany obrzęk Reinkego kwalifikuje się do leczenia operacyjnego. W takich przypadkach stosuje się mikrolaryngoskopię i stripping fałdów głosowych lub laser chirurgiczny. Pomimo usunięcia obrzęku możliwe jest wystąpienie nawrotu.

Wymówki dotyczące trudności z dostępem do specjalistów oraz kosztów diagnostyki często są powodem, dla którego unikamy badań. W rzeczywistości dbanie o zdrowie powinno być priorytetem, bez względu na poświęcony czas i koszty. Badania profilaktyczne to nie tylko analizy krwi i moczu zlecone przez internistę, ale także regularne wizyty u specjalistów, szczególnie dla osób po 50. roku życia. Wśród nich wizyta u laryngologa odgrywa kluczową rolę i jest zalecana przynajmniej raz do roku.  Jak wygląda wizyta u laryngologa? Wizyta u laryngologa, a raczej otorynolaryngologa, jest prosta i bezbolesna. Specjalista zajmuje się diagnozowaniem i profilaktyką chorób w obrębie głowy i szyi. Obejrzy gardło, krtań, nos i uszy. Przed wizytą należy zadbać o higienę miejsc, które zostaną zbadane — umyć zęby, wydmuchać nos, oczyścić uszy. Laryngolog przeprowadzi serię testów. Obejmuje to badanie błony bębenkowej, drożności trąbki słuchowej oraz ocenę stanu ucha zewnętrznego. Specjalista zada pytania dotyczące dolegliwości, infekcji górnych dróg oddechowych czy problemów ze słuchem. Jak wygląda wizyta u audiologa? Po wizycie u laryngologa, jeśli podejrzewane są problemy ze słuchem, zostaniemy skierowani do audiologa. Badania audiologiczne obejmują kilka procedur. Podstawowym badaniem jest audiometria tonalna, oceniająca próg słyszenia. Tympanometria to kolejne badanie, pozwalające ocenić stan ucha środkowego i częściowo wewnętrznego poprzez zmianę ciśnienia w przewodzie słuchowym. Badanie ABR (BERA) to bardziej skomplikowany proces, pozwalający ocenić słuchowe potencjały wywołane pnia mózgu. Wizyta u laryngologa i audiologa jest istotnym krokiem w dbaniu o zdrowie. Regularne kontrole nie tylko zapewniają wczesne wykrycie ewentualnych problemów, ale także umożliwiają podjęcie działań prewencyjnych. Nie warto lekceważyć tych wizyt – zdrowie, a zwłaszcza zdrowie naszego słuchu, jest bezcenne. Pomimo obaw czy niechęci, warto regularnie poddawać się kontrolom, aby cieszyć się zdrowiem przez wiele lat.

Problemy związane z zatokami mogą być uciążliwe dla wielu osób. Znacznie utrudniają codzienne funkcjonowanie, a co więcej obniżają samopoczucie i wpływają na komfort życia. Dostępne są różne metody, które pozwalają leczyć objawy związane z zatokami. Jedną z nich jest metoda FESS. Na czym polega? Co to jest metoda FESS? FESS, czyli Funkcjonalna Endoskopowa Chirurgia Zatok, to nowoczesna technika chirurgiczna wykorzystywana do leczenia różnych schorzeń zatokowych. Wykonuje się ją przy użyciu endoskopu, który umożliwia precyzyjne i dokładne działanie wewnątrz zatok. Na czym polega przeprowadzenie operacji FESS? Operacja FESS wykorzystuje endoskop do dokładnego obejrzenia wnętrza zatok nosa i usuwania przeszkód, takich jak: polipy, przewężenia czy tkanki zapalne. Dzięki dostępowi do obszarów zatok za pomocą endoskopu, chirurg może skutecznie poprawić wentylację, drenaż oraz funkcjonowanie zatok. Procedura jest zazwyczaj wykonywana w warunkach ambulatoryjnych, co oznacza, że pacjent zazwyczaj opuszcza szpital tego samego dnia. Wykonuje się ją przy użyciu miejscowego lub ogólnego znieczulenia, a samo działanie endoskopowe jest mało inwazyjne. W jakich przypadkach stosuje się metodę FESS? Metoda FESS jest zazwyczaj stosowana w leczeniu różnych schorzeń zatokowych, takich jak: Przewlekłe zapalenie zatok. Polipy zatokowe. Przewężenia lub blokady zatok. Częste infekcje zatokowe. Ponadto, FESS może być również skuteczną opcją dla osób cierpiących na ciężkie bóle głowy, problemy z oddychaniem przez nos lub powtarzające się infekcje zatok. W czym pomaga metoda FESS? FESS to skuteczna technika chirurgiczna, która jest wykorzystywana do usuwania problemów zatokowych. Dzięki precyzyjnemu dostępowi do obszarów zatok, chirurg może usuwać przeszkody oraz poprawiać wentylację i drenaż zatok.  Po zastosowaniu FESS, wielu pacjentów doświadcza znacznej poprawy oddychania przez nos oraz odczuwa ulgę w związku z redukcją dolegliwości związanych z problemami zatokowymi.  Metoda FESS pozwala nie tylko pozbyć się źródła problemów zatokowych, ale też zmniejsza nasilenie objawów związanych z tymi schorzeniami. Pacjenci doświadczają znacznego zmniejszenia bólu, ucisku lub nawracających infekcji zatokowych.

Codziennie funkcjonowanie z zaburzeniami oddychania przez nos staje się uciążliwe i wyprowadza z równowagi prawidłową wentylację płuc. Pierwsze objawy tego zaburzenia są lekceważone, jednak im szybsza reakcja tym większe prawdopodobieństwo prawidłowego procesu leczenia. Objawy zaburzenia oddychania przez nos Nieprawidłowe oddychanie może być związane z nieodpowiednią częstotliwością pobierania powietrza (oddech jest zbyt często lub zbyt rzadko) czy z nieprawidłowym ruchem klatki piersiowej oraz wieloma innymi charakterystycznymi dla tego typu zaburzeń objawami. Objawy zaburzenia oddychania przez nos przyjmują różne formy. Skala zaburzeń różni się u poszczególnych pacjentów: Przyśpieszony oddech Oddech płytki Oddech pogłębiony Zwolnionych oddech Wzdychający oddech Oddech Biota Oddech paradoksalny  Zmiana toru oddychania  Są to niepozorne objawy, które na samym początku nie wprawiają w zaniepokojenie, jednak kiedy zaczną się nasilać, zdecydowanie mogą zaburzyć nasze codzienne funkcjonowanie. Dlaczego mam płytki oddech? Do przyczyn płytkiego oddechu oraz wyżej wymienionym objawów zaburzenia oddychania przez nos zalicza się dolegliwości związane z górnymi drogami oddechowymi, które powodują niemożność swobodnego oddychania. Przyczyną zatkania nosa może być również uzależnienie od kropli do nosa, alergia lub wada wrodzona jak na przykład krzywa przegroda nosowa, lub przerost małżowin nosowych. Zaburzenia oddychania mogą być również związane z chorobami płuc, serca czy chorobami metabolicznymi. Niepokojące zaburzenia oddychania przez nos — co robić? Jeśli dolegają ci wymienione objawy, koniecznie skorzystaj z doradztwa lekarza laryngologa w Bydgoszczy, który  udzieli ci niezbędnych porad i wdroży prawidłowe leczenie lub zaleci wizytę u innego specjalisty.

W trakcie przewlekłego zapalenia migdałków ból zazwyczaj dotyczy gardła, który trwa powyżej 3 miesięcy, jednak choroba ta jest niejasno zdefiniowana. Ból gardła najczęściej połączony jest z objawami stanu zapalnego migdałków, który stwierdzony jest w badaniu wziernikowym gardła. Objawy zapalenia migdałków Zapalenie migdałków nie jest związane z bardzo silnym bólem gardła, który utrudnia nawet przełykanie lub powoduje wrażenie zalegania czegoś w przełyku. Dlatego nie tak szybko dochodzi do diagnozy, jak w przypadku anginy ropnej. Ból gardła w trakcie przewlekłego zapalenia migdałków jest umiarkowany, lecz co jakiś czas powraca i występuje przynajmniej przez kwartał. Objawy nie są zazwyczaj niepokojące i przypominają niewinne przeziębienie: zaleganie wydzieliny, która powoduje konieczność jej wyplucia, powiększone węzły chłonne czasami też przykry zapach z ust i stan podgorączkowy. Diagnoza przewlekłego zapalenia migdałków Lekarz przeprowadza dokładny wywiad z pacjentem oraz badanie wziernikowe — zaczerwienione łuki podniebienne, ograniczenie ruchomości migdałków, zaleganie treści w kryptach migdałków. Badanie krwi wykaże podwyższone OB, zwiększone stężenie CRP oraz wysokie ASO. Natomiast badanie mikrobiologiczne posiewu z gardła zazwyczaj jest ujemne. Leczenie przewlekłego zapalenia migdałków Diagnoza i leczenie przewlekłego zapalenia migdałków zazwyczaj jest podejmowane dość późno ze względu na ciężkie i czasochłonne rozpoznanie choroby związane z jej nieoczywistymi objawami. Zapalenie migdałków o podłożu bakteryjnym leczy się antybiotykiem. Jednak w przypadku przewlekłych dolegliwości należy udać się do lekarza laryngologa, który zleci wykonanie antybiogramu, w celu ustalenia rodzaju patogenu i określenia jego wrażliwości na dany lek. W leczeniu przewlekłego zapalenia migdałków można wyróżnić: Antybiotykoterapia Leczenie immunostymulujące Leczenie chirurgiczne Metody leczenia zależą od postawionej diagnozy, dlatego warto skonsultować się z doświadczonym laryngologiem, który rozpocznie prawidłowe leczenie.

Swędzenie ucha może przeszkadzać nam w codziennym funkcjonowaniu. Dyskomfort może doprowadzić nawet do ogólnego złego samopoczucia. Dlatego warto jak najszybciej zbadać przyczynę i rozpocząć leczenie, odpowiednie do diagnozy lekarza laryngologa. Przyczyny swędzenia uszu Często na pierwsze znaki swędzących uszu nie zwracamy uwagi, dopóki świąd nie zaczynam przeszkadzać nam w codziennym funkcjonowaniu i staje się niepokojący. Zapoznaj się z najczęstszymi przyczynami swędzenia uszu: Nagromadzenie się dużej ilości woskowiny w uchu: uszy zazwyczaj oczyszczają się same. Jednak wosk, który nagromadzi się na zewnątrz, należy delikatnie usunąć z małżowiny. Błędem w czyszczeniu jest zastosowanie patyczków higienicznych, które mogą z powrotem wepchnąć wosk do ucha. Nadmierna higiena uszu: brak higieny jak również nadmierne czyszczenie uszu może być powodem do nieprzyjemnego swędzenia. Celem woskowiny jest ochrona uszu, dlatego jej nadmierne usuwanie może być właśnie przyczyną swędzenia. Choroba skóry: nadmierny świąd ucha wywołują takie choroby jak łuszczyca czy egzema. Infekcja uszu: swędzenie może oznaczać również infekcję ucha. Najczęściej infekcji towarzyszy również nieprzyjemny ból oraz wydzielina z ucha. Na infekcje uszu najbardziej narażone są osoby używające dousznych słuchawek lub aparatów słuchowych, dlatego należy regularnie dbać o higienę tego typu sprzętów. Podrażnienia kontaktowe: może być spowodowane kontaktem z biżuterią, która zawiera w sobie nikiel. Świąd w uchu — leczenie Jak widać przyczyn świądu w uchu może być wiele. Dlatego nie warto zwlekać z pójściem do lekarza lub przeciągać wizyty stosując domowe metody leczenia, ponieważ tak naprawdę nie jesteśmy świadomi przyczyny choroby. Laryngolog w Bydgoszcz — Wojciech Kaźmierczak, oferuje profesjonalną konsultację laryngologiczną, dzięki której rozpocznie prawidłowe leczenie!

Problemy ze słuchem potrafią w znaczny sposób obniżyć komfort życia, dlatego warto im zapobiegać. Jeśli już takowe wystąpią, pomóc w tym może lekarz, jakim jest audiolog. Wykonuje on szereg badań pozwalających zdiagnozować takie zaburzenia, jak niedosłuch oraz niwelować ich skutki. Dowiedz się, czym jeszcze zajmuje się lekarz audiolog. Audiolog, czyli specjalista od słuchu Audiologia to jedna z gałęzi laryngologii skupiających się wokół zmysłu słuchu. Lekarz audiolog zajmuje się odbieraniem dźwięku przez ludzki organizm, a w ramach swojej pracy wykonuje czynności związane z diagnozowaniem i leczeniem zaburzeń słuchu. Do jego zadań należy także leczenie szumów usznych czy zawrotów głowy. Kiedy warto się wybrać do audiologa? Do audiologa na specjalistyczne badania kieruje najczęściej lekarz z dziedziny laryngologii. Zwykle ma to na celu weryfikację diagnozy związanej z niedosłuchem lub sprawdzenie stanu zmysłu słuchu po przebytej infekcji ucha środkowego. Wizyta u specjalisty z dziedziny audiologii wskazana jest również w sytuacji, gdy: pacjent odczuwa długotrwałe uczucie zatkanych uszu,  zmaga się z szumami usznymi, odczuwa pogorszenie słuchu. Jakie badania wykonuje audiolog? O ile podstawowe badania uszu jest w stanie wykonać lekarz laryngolog, o tyle specjalistyczne badania audiologiczne wykonać może wyłącznie specjalista z tej dziedziny. Wśród nich wymienić można między innymi tonalną audiometrię, która pozwala na określenie poziomu upośledzenia słuchu oraz progu słyszenia. Badanie ABR z kolei polega na sprawdzeniu słuchowych potencjałów pnia mózgu w  odpowiedzi na dźwięki, które wprowadzane są do ucha badanego za pomocą słuchawek. Aby określić stan ucha środkowego, lekarz audiolog przeprowadzić może tympanometrię. W trakcie tego badania analizuje on stan błon bębenkowych oraz poszczególnych kosteczek słuchowych. Na podstawie tych badań specjalista jest w stanie podjąć dalsze kroki w celu leczenia schorzeń, a także zakwalifikować pacjenta do różnego rodzaju implantów wspomagających zmysł słuchu. 

Badanie to jest wyjątkowo pomocne w trakcie diagnostyki chorób ucha, nosa, gardła czy krtani. Mowa tutaj o endoskopii, która pomaga pacjentom zmagającym się z problemami laryngologicznymi ustalić ich przyczynę i wdrożyć odpowiednie leczenie. Na czym polega endoskopia jam nosa, ucha, gardła i zatok przynosowych oraz kiedy należy ją wykonać? Czym jest oraz jak przebiega endoskopia? Jej podstawowym zadaniem jest diagnozowanie stanów chorobowych jamy nosowej, a także stanu zatok, uszu, gardła czy krtani. W praktyce podczas endoskopii do przewodu nosa, ucha bądź gardła pacjenta wprowadzany jest endoskop, czyli urządzenie diagnostyczne zakończone kamerą. W zależności od miejsca przeprowadzania badania wykorzystany może być: endoskop sztywny w postaci metalowej rurki, fiberoskop o giętkiej konstrukcji cienkiego przewodu. Oba z nich wyposażone są we własne źródło światła i kamerę wyświetlającą obraz w czasie rzeczywistym. Zabieg ten przeprowadza się w pozycji siedzącej, najczęściej po zastosowaniu wcześniejszego znieczulenia miejscowego. Po wprowadzeniu do organizmu endoskopu lekarz poprzez monitor wyświetlający podgląd jest w stanie dokładnie ocenić stan jam nosa lub zatok. Całe badanie trwa zazwyczaj kilka minut i nie niesie za sobą ryzyka powstania niebezpiecznych dla zdrowia czy życia powikłań. Kiedy należy przeprowadzić endoskopię laryngologiczną? Badanie to wykonywane jest przez lekarza laryngologa w sytuacji, gdy istnieje ryzyko groźnych stanów chorobowych. Wśród wskazań do tego rodzaju diagnostyki wymienić można: utratę węchu,  śluzowo-ropny wyciek z nosa,  niedrożność nosa, przekrwienie przegrody nosowej. Ponadto endoskopię przeprowadza się także, aby ustalić przebieg leczenia laryngologicznego pacjentów, pobrać materiał do badań biologicznych, po urazach głowy czy w celu usuwania ciał obcych z przewodów nosowych. Badanie to nie wymaga od pacjenta wcześniejszego przygotowania oraz rekonwalescencji po przebytym zabiegu. Nie jest także bolesne. 

Ta dość powszechna przypadłość potrafi spędzić sen z powiek nie tylko nam, ale przede wszystkim naszym partnerom, rodzinom czy współlokatorom. Mowa tutaj o chrapaniu, czyli zaburzeniu oddychania podczas spania. Dowiedz się, dlaczego chrapiemy oraz jak i kiedy można z chrapaniem walczyć. Czym jest chrapanie? Choć potrafi być niezwykle uciążliwe, samo w sobie nie jest chorobą. Może być jednak objawem nieprawidłowego stanu zdrowia. Powstaje ono na skutek utrudnionego przepływu powietrza przez gardło, co jest naturalne podczas snu poprzez zwężenie gardła. W nocy opada tylna część gardzieli, przez co dotyka ona nasady języka powodując, że powietrze nie jest w stanie wydostać się na zewnątrz tak łatwo, jak podczas codziennych aktywności. To samo powietrze podczas drogi przez górne drogi oddechowe wprawia ich ściany w ruch, co tworzy wibracje w okolicach gardzieli i języka. Powietrze wydostaje się przez niewielką szczelinę. Jeśli połączymy to ze swoistymi zaburzeniami oddychania możemy uzyskać odgłosy sięgające głośności nawet do 90 decybeli.  Najczęstsze przyczyny chrapania Powodów, przez które chrapiemy, jest naprawdę wiele. Wśród tych najpopularniejszych wymienić możemy: wrodzone lub nabyte problemy z krzywą przegrodą nosową,  przerost migdałków,  polipową niedrożność nosa, obrzęk małżowin nosa, polipy jamy nosowej,  obniżone napięcie mięśni w obrębie dróg oddechowych, przerost języka. Chrapać można także przez spanie na wznak, przyjmowanie niektórych leków, nadwagę czy palenie papierosów. Wpływ na to może mieć także duże zmęczenie, spożycie alkoholu czy niedrożność nosa.  Czy chrapanie powinno się leczyć? Chrapanie może być niezwykle uciążliwe dla wszystkich domowników, dlatego notoryczne i głośne chrapanie powinno się leczyć. Proces ten należy odpocząć od wizyty u laryngologa w celu znalezienia przyczyny zaburzenia oddychania i jej następnego usunięcia. Jeśli problemem jest krzywa przegroda nosowa, przerost podniebienia lub inna wada anatomiczna, niezbędna może okazać się interwencja chirurgiczna.

Interwencja chirurgiczna w przypadku przewlekłego zapalenia zatok przynosowych może być jedyną opcją, aby leczenie okazało się skuteczne. Przypadłość ta dotyka blisko 15% populacji, jednak niekiedy skuteczne może okazać się wprowadzone leczenie farmakologiczne. Dla tych, którym nie przyniosło ono ulgi przewidziana została nowoczesna metoda chirurgii zatok, czyli FESS. Dowiedz się, czym jest oraz kto powinien się na nią zdecydować. Na czym polega FESS? Funkcjonalna Endoskopowa Operacja Zatok, znana pod angielskim skrótem FESS pochodzącym od Functional Endoscopic Sinus Surgery uważana jest za jedną z najnowocześniejszych metod leczenia przewlekłego i uciążliwego zapalenia przynosowych zatok. Uważana jest za zabieg wyjątkowo bezpieczny, jest także zdecydowanie mniej inwazyjna, niż tradycyjne metody przeprowadzania operacji zatok. Zadaniem tej operacji jest otwarcie zatok przynosowych, dzięki czemu możliwe jest usunięcie z niej zalegającej, szkodliwej wydzieliny i podanie leków, a także zwiększenie drożności ujść zatok przynosowych.  Jak przebiega FESS? Operacja zatok przynosowych FESS jest przeprowadzana wewnątrznosowo, a do jej wykonania wykorzystywana jest technologia wizualizacji endoskopowej. To sprawia, że możliwe staje się precyzyjna lokalizacja i usunięcie miejsc zmienionych chorobowo. Metoda ta pozwala na maksymalne ograniczenie interwencji chirurgicznej w obrębie zdrowych tkanek, a usuwane są wyłącznie te zagrażające zdrowiu.  Wskazania do operacji FESS Jeśli przepływ powietrza pomiędzy zatokami a jamą nowa jest nieprawidłowy, jamy zatok nie oczyszczają się, co przyczynia się do gromadzenia się w nich wywołującej stany zapalne wydzieliny. Tego typu problem jest jednym ze wskazań do operacji FESS. Warto jednak wspomnieć, że dotyczy to przewlekłego zapalenia zatok, czyli takiego, które utrzymuje się powyżej 12 tygodni. Wśród innych wskazań wymienić można: różnego rodzaju nieprawidłowości anatomiczne zatok,  torbiele,  kostniaki, śluzowiaki.

Zachrypnięty głos zdarzył się każdemu z nas, jeśli jednak problem ten często się powtarza lub nie ustępuje z czasem, może to oznaczać problemy ze strunami głosowymi lub gardłem. Dowiedz się, skąd bierze się chrypka, jak można się jej pozbyć domowymi metodami oraz kiedy konieczna może okazać się wizyta u specjalisty. Skąd bierze się chrypka? Za chrypkę uznać możemy każdą nienaturalną zmianę głosu, zarówno tę związaną z jego obniżeniem, podwyższeniem, jak i wszystkie trudności z wydobyciem prawidłowego dźwięku. Podczas chrypki głos może być chrapliwy, słaby bądź też szorstki. Najczęstszą przyczyną są problemy ze strunami głosowymi znajdującymi się w krtani, takie jak ich podrażnienie lub zranienie. Tworzą je dwa pasma mięśni, które podczas mowy wprawiane są w wibracje, tym samym wydobywając dźwięk. Jeśli nasze gardło zmienione będzie pod wpływem podrażnienia, infekcji czy zbytniej eksploatacji, nasz głos może stać się zachrypnięty. Innymi przyczynami może być kaszel, suchość w gardle, zjedzenie czegoś bardzo ostrego, refluks, alergia, guzki na strunach głosowych, problemy z tarczycą czy też stany neurologiczne. Jak pozbyć się chrypki? Leczenie chrypki zacząć należy od zdiagnozowania jej przyczyny. Chwilową i nieostrą chrypkę wywołaną przeziębieniem czy przeciążeniem strun głosowych zniwelować możemy domowymi sposobami. Wśród nich wymienić można ograniczenie mówienia i używania głosu, stosowanie leków na gardło, jeśli przyczyną chrypki jest przeziębienie czy syropów na kaszel, jeśli to on nam doskwiera. Z kolei w przypadku chorób bakteryjnych konieczne może okazać się stosowanie antybiotyków. Jeśli mimo odpoczynku i stosowania leków problem nie ustępuje, konieczna może okazać się wizyta u laryngologa foniatry w celu diagnostyki chrypki. Istnieją bowiem przypadki, w których niezbędna może okazać się operacja. Są to między innymi: polipy,  guzki krtani, urazy strun głosowych.

Problemy z głosem, ból gardła czy utrudnione oddychanie to jedne z wielu symptomów chorób krtani. Ich diagnozą i leczeniem zajmuje się lekarz laryngolog, który używa do tego specjalistycznego sprzętu, przypisuje leki lub przeprowadza zabiegi. Poznaj najpopularniejsze i najczęściej spotykane choroby krtani oraz dowiedz się, jak je leczyć. Czym jest krtań? Krtań to narząd umiejscowiony się w górnej części dróg oddechowych, dokładnie pomiędzy gardłem a tchawicą. Składa się on z kilku elementów, w tym chrząstek, mięśni, błony śluzowej i strun głosowych. Krtań to swego rodzaju połączenie dolnej części gardła i górnej części tchawicy. Narząd ten pełni niezwykle ważną funkcję w procesie oddychania oraz mówienia. Jest on odpowiedzialny za regulację przepływu powietrza do płuc, a także tworzenie dźwięków poprzez ruchy znajdujących się w nim strun głosowych. Między innymi nieprawidłowa higiena głosu, bakterie czy też wirusy mogą powodować stany chorobowe krtani. Niektóre z nich wyleczyć można samemu, część jednak wymaga wizyty w gabinecie lekarza laryngologa.
 Chrypka
 Chrypka to stan, w którym głos staje się ochrypły, niski lub zupełnie go tracimy. Chrypka jest często wynikiem stanów zapalnych krtani, ale może również być spowodowana: paleniem papierosów, 
 nadmierną eksploatacją głosu, 
 alergiami, 
 problemami hormonalnymi, chorobami neurologicznymi.  Leczenie chrypki zależy od jej przyczyny, jednak do najpopularniejszych metod należą inhalacje, nawadnianie, odpoczynek głosu czy też leki przeciwzapalne. 
Zapalenie krtani Zapalenie krtani spowodowane jest najczęściej infekcją wirusową lub bakteryjną. Stan ten powoduje ból gardła, utrudnione oddychanie, kaszel i chrypę. Leczenie zapalenia krtani odbywa się najczęściej przez przyjmowanie leków przeciwbólowych i przeciwzapalnych, płukanie gardła solą fizjologiczną oraz odpoczynek.
 Inne choroby krtani
 Problemy z krtanią mogą być także wywołane przez polipy, które usuwane są chirurgicznie bądź laserowo. Ból gardła i kaszel mogą wskazywać także na refluks krtaniowy.

W trakcie swojej praktyki laryngolgicznej wielokrotnie spotykałem się z problemami komunikacji pomiędzy lekarzami i ich pacjentami. W mojej ocenie wynia to z braku czasu lekarzy tzw. "systemu", czyli mających umowy z Narodowym Funduszem Zdrowia, aby spokojnie wytłumaczyć pacjentom jak naprawdę zawiły jest "system". Stąd pomysł pisania Bloga, tak aby przybliżyć pacjentom czym zajmuje się lekarz laryngolog, audiolog, foniatra, chirurg głowy i szyi. No to zaczynajmy! 17.03.2021 Szanowni Państwo, w związku z ogłosznym lockdown 2021 uprzejmie informuję, że  we WSZYSTKICH placówkach CAŁY CZAS PRZYJMUJĘ   pacjentów.
  DDMW, PPE oraz przebyte szczepienia zapewniają maksymalne bezpieczeństwo podczas Państwa wizyty. Inne choroby nie czekają. Nie zwlekaj! Zapraszam serdecznie! 15.03.2021 Szanowni Państwo, w dniu 9 marca 2021 byłem gościem audycji Bywaj Zdrów Radia Pomorza i Kujaw. Pod poniższym linkiem zapraszam do wysłuchania audycji z moim udziałem: "Bywaj Zdrów - idziemy do laryngologa." 08.03.2021 Szanowni Państwo, z przyjemnością informuję, że zostałem zaszczepiony przeciwko COVID-19. Poza DDMW ( dystans, maseczka, dezynfekcja i wietrzenie ), PPE ( środki ochrony indywidulanej ) szczepienie zwiększa jeszcze bardziej Państwa bezpieczeństwo podczas udzielanych porad w Placówkach, w których przyjmuję. SERDECZNIE ZAPRASZAM. Udzielam świadczeń bez względu na fazę pandemii. 28.12.2020 Szanowni Państwo uprzejmie informuję, że aktywnie włączyłem sie w szczepienia przeciwko infekcji COVID-19. W Szpitalu Uniwersytecki nr 1 w Klincie Otolaryngologii kwlaifikujemy pacjentów do szczepień. W chwili obecnej uczestniczę w szczepieniu osób z tzw. grupy "0" stosując szczepionkę firmy Pfizer-BioNTech - Comirnaty. 31.05.2020 Sterydy donosowe sa stosowane w przewlekłym zapaleniu zatok przynosowych i alergii. W dobie pandemii Towarzystwa Laryngologiczne nadal zalecaja ich stosowanie. Problemy pojawiaja sie przy decyzjach dotyczących sterydów doustnych. W przypadku gdy nie chodzi o ARDS, astmę oskrzelową czy nasilenie alergii zalecane jest powstrzymanie się od ich przyjmowania, jako że nasilają objawy COVID-19. Decyzja nalezy do lekarza i musi być uzalezniona od oceny poszczególnych przypadków. (źródło: AAO-HNS gudelines 2020) 24.05.2020 Czy inne choroby czekaja? W chwili obecnej wchodzimy w okres pracy w okresie stanu epidemii koronawirusem. Wiele Towarzystw Naukowych wyznacza nowe wytyczne. Aktualnie na przykład zabiegi rynologiczne takie jak septoplastyki czy konchoplastyki są odradzane. Z drugiej strony niewatpliwe musimy leczyć pacjentów ze schorzeniami laryngologicznymi takimi jak: nowotwory krtani czy przewlekłe zapalenia uszu z perlakiem. Tak czy inaczej aby pacjent wiedział, które zabiegi wykonujemy winien zgłosić się po poradę ambulatoryjną. NIE WOLNO CZEKAĆ. Nawet z pozoru błache obajwy mogą przy dłuższym oczekiwaniu byc przyczyna poważnych schorzeń. Nie leczone zapalenie przewlekłe migdałków podniebiennych prowadzi np. do zapalenia mięśnia sercowego, stawów czy uszkodzenia nerek.  15.05.2020 Koronawirus w praktyce laryngologa. Drogami zakażenia SARS-CoV-2 są: jama ustna, jama nosowa i spojówki oczu. Środkami przenoszenia: wydzielina z górnych i dolnych dróg oddechowych, krew, stolec, mocz i ciecz łzowa. Zakażenie następuje drogą kropelkową, nie znamy badań dotyczących przenoszenia drogą oddechową, niektórzy autorzy kategorycznie odrzucają taką możliwość. Na pewno wirus może być przeniesiony podczas dotykania zakażonymi dłońmi okolic ust, nosa czy też oczu. Wirus znajdujący się na skórze nie jest zagrożeniem, staje się nim, kiedy kropelki osoby kichającej czy kaszlącej znajdą się na niezabezpieczonej twarzy. Stamtąd niedaleka droga do wrót zakażenia, czyli oczu, ust i nosa. Osoba zakażona SARS-CoV-2 może niestety zarażać w okresie przed wystąpieniem objawów, kiedy nawet nie wie o zakażeniu. Okres inkubacji choroby wynosi od dwóch do czternastu dni z pojedynczymi doniesieniami o dwudziestu dniach. Objawami klinicznymi COVID-19 są: - gorączka 87,9 % - suchy kaszel 67,7 % - zmęczenie 38,1 % - odkrztuszanie plwociny (krwawej) 33,4 % (0,9%) - utrata węchu i smaku 20 % - duszność 18, 6 % - ból gardła 13,9 % - ból głowy 13,6 % - bóle mięśni i stawów 14,8 % - dreszcze 11,4 % - nudności i wymioty 5 % - niedrożność nosa 4,8 % - biegunka 3,7 % - zapalenie spojówek/obrzęk spojówek 0,8 % P W chwili obecnej nie znamy metody leczenia COVID-19, nie posiadamy zatwierdzonych leków przeciwwirusowych. 1.05.2020 Szanowni Państwo, moim celem i priorytetem jest zdrowie i bezpieczeństwo Pacjentów. W dobie pandemii COVID 19 zadbałem o to aby we wszystkich punktach mojej pracy były przestrzegane procedury zapewniające sprawną i profesjonalną obsługę bez narażania Państwa na ryzyko zakażenia SARS CoV 2. Są to: - kontakt telefoniczny lub bezpośredni z zebraniem wywiadu w kierunku COVID 19 - wizyty z zachowaniem odstępu czasowego między pacjentami tak abyście Państwo nie stykali się z innymi osobami - zastosowanie maseczek chirurgicznych i rękawiczek dla pacjentów - czyszczenie i wietrzenie gabinetu między wizytami - sterylizacja i czyszczenie sprzętu medycznego i pomieszczeń - stosowanie przez mnie środków ochrony indywidualnej - zdrowy medyk nie zaraża! - pełne przestrzeganie zaleceń Ministerstwa Zdrowia i jego rozporządzeń, Głównego Inspektora Sanitarnego oraz  Konsultantów Krajowych ds Otorynolaryngologii i Chorób Zakaźnych BARDZO PROSZĘ O: - wizyty bez osób towarzyszących - punktulane spotkania, obiecuję również punktualność - preferuję płatności kartami płatniczymi lub odliczoną gotówką VIDEOPORADY: uprzejmie informuję, że we wszystkich gabinetach istnieje możlwiość zamówienia porad on line z pełną obsługą oraz wystawianiem recept i zwolnień lekarskich 22.03.2020 ZALECENIA DLA PACJENTÓW 1. Ogranicz do minimum kontakty z innymi osobami. 2. Przy niezbędnych kontaktach z innymi osobami zachowaj odległość 1 m, zasłaniaj usta i nos w przypadku kichania i kaszlu. 3. Często myj i dezynfekuj ręce 4. W PRZYPADKU WZROSTU TEMPERATURY CIAŁA POWYŻEJ 38 ST. C lub KASZLU lub DUSZNOŚCI proszę skontaktowć się z Sanepidem. KIEDY PODEJRZEWAMY INFEKCJĘ COVID-19 aktualizacja 22.03.2020 Podejrzenie przypadku:  KAŻDY pacjent zgłaszający się z objawami: - gorączki lub - kaszlu lub - duszności ORAZ KAŻDY pacjent w stanie zagrożenia życia lub zdrowia z objawami niewydolności oddechowej ORAZ KAŻDY pacjent hospitalizowany z objawami ciężkiej infekcji układu oddechowego bez stwierdzenia innej etiologii w pełni wyjasniającej obraz kliniczny jest podejrzeniem przypadku COVID 19 KORONAWIRUS - COVID - 19 Szanowni Państwo, kilka porad: 1) ZREZYGNUJ Z UŚCISKU DŁONI! Ukłoń się, przybij piąstkę (nie piątkę!), zetknijcie się łokciami itp., itd. 2) Używaj łokcia lub kostki zgiętego palca do dotykania włączników światła, przycisków windy itp. Jeśli tankujesz, podnieś dozownik benzyny za pomocą ręcznika papierowego lub użyj jednorazowej rękawicy. 3) Otwieraj drzwi łokciem, zamkniętą pięścią lub biodrem – nie chwytaj za uchwyt dłonią, chyba że nie ma innego sposobu na otwarcie drzwi. Szczególnie ważne w przypadku drzwi toalet publicznych, sklepowych itp. 4) Używaj chusteczek dezynfekcyjnych w sklepach, przetrzyj uchwyt wózka i fotelik dziecięcy w wózku. 5) Myj ręce mydłem przez 20 sekund i/lub użyj środka dezynfekującego na bazie alkoholu (stężenie 60%) za każdym razem, gdy wracasz do domu po JAKICHKOLWIEK czynnościach w miejscach, gdzie przebywają inni ludzie. 6) Miej butelkę środka odkażającego dostępną przy wejściu do domu. Należy ją mieć RÓWNIEŻ w samochodzie, aby używać środka dezynfekującego po tankowaniu lub dotykaniu innych zanieczyszczonych przedmiotów, jeśli nie ma możliwości natychmiastowego umycia rąk. 7) Jeśli to możliwe, przy kaszlu lub kichaniu należy używać jednorazowych chusteczek, które należy od razu wyrzucać. Tylko jeśli nie macie takiej możliwości, kichnijcie lub odkaszlnijcie w łokieć. Wówczas na ubraniu w tym miejscu znajdzie się zakaźny wirus zdolny przenosić się przez co najmniej tydzień! NOWOŚCI 1.01.2020 Uprzejmie infromuję, że decyzją JM Rektora Uniwersytetu Mikołaja Kopernika zostałem pwołany do pełniania fukncji Profeosra Uniwerystetu. Celem rozszerzenia możliwości dla pacjentów poza komerycjnym usługami ambulatoryjnymi już wkrótce rozszerzę swoją ofertę o zabiegi chirurgiczne z zakresu otochirurgii i in w ramach specjalizacji z otorynolaryngologii i laryngologii komerycjne w Szpitalu Centrum Słuchu i Mowy Medincus w Kajetanach pod Warszawą. Serdecznie zapraszam do zapoznania się z ofertą. Już wkrótce dalsze informacje!! 1.12.2019 AUDIOLOG  Lekarz audiolog diagnozuje i leczy schorzenia narządu słuchu. W pierwszym rzędzie zajmuje się diagnostyką przyczyn pogorszenia słuchu. Niezależnie do wieku jesteśmy w stanie prawidłowo rozpoznać problemy ze słuchem. Za częstesze jego przyczyny uznajemy: czop woskowinowy, stany zapalne ucha środkowego u dzieci, urazy akustyczne, uszkodzenie hałasem u dorosłych, guzy kąta mostowo-móżdżkowego, zmiany w przebiegu nadciśnienia tętniczego czy cukrzycy u osób starszych, czy związane z wiekiem u osób najstarszych. Audiolog poza znalezieniem przyczyny niedosłuchu zajmuje się jego leczeniem. Kwalifikuje pacjentów do aparatów słuchowych, implantów słuchowych. Wreszcie orzeka o stopniu niezdolności do pracy z powodu niedosluchu. 1.11.2019 LARYNGOLOG Kim jest laryngolog? Jest to lekarz specjalista, czyli osoba, która 6 lat studiowała medycynę, odbyła 1 rok stażu podyplomowego, 6 lat uczyła się - specjalizowała w laryngologii i zdała egzamin zwany: Państwowym Egzaminem Specjalizacyjnym z otorynolaryngologii. Dwie uwagi. Laryngolog jest nazywany inaczej: otolaryngologiem lub otorynolaryngologiem. Rozwój medycyny powoduje, że coraz bardziej musimy się specjalizować w podspecjalnościach takich jak: otologia, rynologia, otoneurologia czy onkologia laryngologiczna. Stąd pewnie rozszerzanie nazwy z powszechnie znanego laryngologa aż do otorynolaryngologa. Druga uwaga. Jest na rynku wiele osób, które nie ukończyły jeszcze specjalziacji z laryngologii, a mienią się laryngologami. To tak jakby kierowca trakcie kursu prawa jazdy na kierowcę autobusu zabierał dzieci na wczasy. Skandal! No pewnie. Ale niektórzy szybko chcą mienić się specjalistami. To była kiedyś funkcja konsultantów wojewódzkich, ale jak widać nie chce im się lub nie mają czasu aby interweniować. Ta sytuacja jest także obserwowana na takich portalach jak znanylekarz.pl tzw.: "specjalistów" laryngologów, audiologów, foniatrów czy larynglogów dziecięcych nie brakuje.  Jak to sprawdzić? Proste. Na stronie nil.org.pl wpisujecie Państwo numer prawa wykonywania zawodu lekarza, każdy z nas ma taki numer, tam można sprawdzić czy dana osoba posiada i jakie specjalizacje. Laryngolog jak widać laryngologowi nie równy... . W następnym odcinku przybliżę czym różni się laryngolog od audiologa i foniatry. Do zobaczenia. 1.10.2019 FONIATRA  Kim jest foniatra? W zasadzie po co nam foniatra. Lekarz laryngolog zajrzy do krtani i pomoże. Niestety taka opinia jest jak najbardziej nieprawdziwa. Lekarz foniatra to nierzadko laryngolog, który dodatkowo przebył szkolenie w diagnostcye i leczeniu czynnościowych zaburzeń funkcji krtani. A co to czynnościowe zaburzenia funkcji krtani. Choroby krtani możemy podzielić na organiczne, czyli takie, w których co w kratni "urosło" i powoduje na przykłąd chrypkę oraz czynnościowe, w którch nie ma choroby nowotworowej czy polipów, ale mięśnie krtani na skutek różnorodnych przyczyn przestają prawidłowo funkcjonować. Pierwszą grupą schorzeń zajmuje się lekarz laryngolog. On to metodami chirurgicznymi usuuwa patologiczne zmiany i poprawia funkcje. Drugą grupą schorzeń zdecydowanie częstszą, szczególnie w grupie nauczycieli zajmuje się foniatra. A zatem jeżeli cierpicie Państwo na chrypkę, suchość w gardle, uczucie w niej zawadzania zapraszam.

Z powodu niedosłuchu cierpi ponad 5% światowej populacji. Wszelkie zaburzenia mogą znacznie utrudniać codzienne funkcjonowanie. Istnieją jednak sposoby leczenia ubytków słuchu. Utrata słuchu jest zmniejszoną zdolnością słyszenia dźwięków. Głuchota z kolei oznacza całkowity brak możliwości słyszenia. Objawy utraty słuchu Objawy mogą być indywidualne i być zależne od rodzaju, stopnia lub przyczyny utraty słuchu. Do popularnych symptomów należą: częste proszenie o powtórzenie słów, słaba słyszalność przez telefon, ustawiona głośność telewizora przeszkadza innym, lecz nie osobie niesłyszącej, częste dzwonienie lub szumy w uszach, problemy z rozmową w głośnych pomieszczeniach. Jeśli wszystkie te objawy pojawią się dość często, warto skonsultować to z audiologiem. Przyczyny utraty słuchu Przyczyny można podzielić na wrodzone oraz nabyte. Powodem niedosłuchu mogą być także wady dziedziczne i niedziedziczne, a nawet komplikacje podczas ciąży. Nabyte przyczyny prowadzą do problemów ze słuchem w każdym wieku, mogą to być: uraz ucha lub głowy, gromadzenie płynu w uchu, nadmierny długotrwały hałas, stosowanie niektórych leków, choroby takie jak zapalenie opon mózgowych, ospa wietrzna, odra, starzenie się, wosk lub ciała obce blokujące przewód słuchowy, przewlekłe choroby ucha. Badanie słuchu Podejrzenie utraty słuchu warto skonsultować ze specjalistą. W zaburzeniach słuchu pomóc może audiolog Bydgoszcz. W celu trafnej diagnozy rodzaju i nasilenia upośledzenia wykonać można liczne testy.  Badanie fizykalne słuchu W trakcie tego badania lekarz zagląda do ucha pod kątem występującej: woskowiny, stanu zapalnego spowodowanego infekcją lub z przyczyn strukturalnych. Testy przesiewowe Test szeptany polega na zakryciu jednego ucha w celu oceny słyszalności słowa wypowiadanego przy różnych poziomach głośności i reakcji na dźwięk. Test kamertonu Tak zwana Próba Rinnego umożliwia wykrycie utraty słuchu oraz odnalezienie miejsca uszkodzenia ucha. Kamertony są dwuczęściowymi, metalowymi instrumentami, które wytwarzają dźwięki po uderzeniu. Umieszczane są w odległości 1-2 cm od kanału słuchowego, a pacjent musi wskazać, kiedy nie słyszy dźwięku. Ze względu na większe przewodnictwo powietrze niż kostne, słyszalne powinny być wibracje. Jeśli nie są, wówczas lepsze jest przewodnictwo kostne, co oznacza, że występuje problem z falami dźwiękowymi, które docierają do ślimaka przez przewód słuchowy. Audiometria tonalna Metoda powszechnie stosowana do pomiaru słuchu zarówno dorosłych, jak i dzieci. Zakres dźwięków obejmuje od niskiej do wysokiej częstotliwości. Jest on przesyłany przez słuchawki, a pacjent musi zareagować w ustalony sposób, gdy tylko usłyszy dźwięk. Badanie określa sygnały, które można usłyszeć na różnych częstotliwościach. Wskazuje także, na którym poziomie słuch jest uszkodzony.  Tympanometria Badanie, które służy ocenie ucha środkowego i powiązania struktur. Test bada ruch błony bębenkowej, aby sprawdzić, czy porusza się normalnie po zastosowaniu zmian ciśnienia. Ograniczony ruch błony wskazuje na problemy ze strukturą ucha środkowego.  Otoemisja akustyczna Metoda używana jest do oceny funkcji ślimaka. Badanie odbywa się w pomieszczeniu dźwiękoszczelnym i polega na zastosowaniu sondy pomiarowej w uchu badanego. Rejestracja słuchowych potencjałów wywołanych pnia mózgu Służy do eliminacji problemów neurologiczno-słuchowych. Elektrody umieszczane są na głowie, aby wykryć elektryczną odpowiedź mózgu na dźwięki. Mierzą, czy odbiera on fale dźwiękowe z ucha wewnętrznego. Leczenie niedosłuchu Z pomocy skorzystać mogą osoby ze wszystkimi rodzajami upośledzenia słuchu. Leczenie jest zależne od stopnia niedosłuchu, a także przyczyny. Osoby z ubytkami mogą korzystać z aparatów słuchowych, implantów ślimakowych i wielu innych urządzeń wspomagających. Przydatna może być także logopedia, czy rehabilitacja słuchowa. Zapisz się na badanie słuchu w Bydgoszczy

Nieustający ból gardła? A może męczące dolegliwości związane z uszami? Nie zawsze te objawy wskazują na początek infekcji. Jednak kiedy są długotrwałe dobrym rozwiązaniem będzie rozpoczęcie diagnostyki od USG ślinianek. Dowiedz się więcej o tym badaniu! Ślinianki - co to? Ślinianki są gruczołami odpowiadającymi za produkcję śliny. Każdy człowiek posiada trzy pary tych gruczołów, wspomaganych przez setki mniejszych, które znajdują się w jamie ustnej i gardle. Wyróżnić można ślinianki przyuszne, podżuchwowe oraz językowe, a ich nazwy wskazują jasno ułożenie w organizmie. Zadaniem ślinianek jest wydzielanie śliny, która pomaga normalnie funkcjonować. Dzięki nim możemy przyjmować pokarmy, mają wpływ na proces trawienia cukrów oraz wykazują właściwości bakteriobójcze. Jakie są popularne choroby ślinianek? Ślinianki są narażone także na wiele infekcji lub uszkodzeń. Najczęściej występującą chorobą jest kamica ślinianek. Spowodowana jest wytrącaniem się oraz odkładaniem soli mineralnych w przewodach ślinianek. Kamienie ślinowe blokują odpływ śliny i w konsekwencji pojawiają się ból, trudności z przyjmowaniem i przełykaniem pokarmów oraz wystąpieniem stanu zapalnego. Problemy ze śliniankami pojawiają się także w wyniku powikłań po innych chorobach, ale też są spowodowane schorzeniami autoimmunologicznymi. Kiedy warto wykonać badanie USG? Badanie USG, więc ultrasonograficzne jest nowoczesną, bezpieczną i bezinwazyjną metodą służącą do obrazowej diagnostyki. Badanie wykorzystuje fale ultradźwiękowe, a więc akustyczne niesłyszalne przez ludzkie ucho. Wskazaniem do wykonania USG ślinianek jest zazwyczaj intensywny i nawracający ból w okolicy uszu. Pozwala to na ocenę wielkości i struktury miąższu gruczołów. USG ślinianek umożliwia m.in.: rozpoznanie zapalenia ślinianek, rozpoznanie kamicy ślinianek, diagnostykę guzów, nowotworów oraz ocenę stanu ślinianek po zabiegach. Ponadto USG zapewnia przeprowadzenie biopsji ślinianek. Jak wygląda badanie USG ślinianek? Do badania USG nie trzeba się specjalnie przygotowywać. Dobrym rozwiązaniem będzie ubranie wygodnej odzieży, która umożliwia odsłonięcie szyi. Podczas badania pacjent kładzie się na kozetce i delikatnie odchyla głowę. Diagnosta przykłada głowicę aparatu USG do szyi i przesuwa po niej. W ten sposób może zbadać wielkość i morfologię ślinianek. Obraz jest dostępny przez cały czas badania, dlatego w szybki sposób można wykryć wszelkie zmiany. Badanie USG pozwala znaleźć guzy ślinianek, kamienie śliniankowe, a także w jakim stanie są przewody ślinianek. Ponadto zweryfikować można również wielkość gruczołów i węzłów chłonnych. W przypadku wykrycia zmian, konieczna jest dodatkowa konsultacja lub przeprowadzenie innych badań, aby znaleźć przyczynę. Umów się na wizytę do specjalisty laryngologa w Bydgoszczy

Przewlekłe zapalenie zatok charakteryzuje się długotrwałymi objawami. Jest często mylone ze zwykłym przeziębieniem, dlatego diagnoza nie jest od razu taka oczywista. Długotrwałe dolegliwości związane z zatokami powinny skłonić cię do wizyty u laryngologa, ale zanim się na to zdecydujesz, zapoznaj się z ewentualnymi objawami, które mogą przeszkadzać Ci w codziennym funkcjonowaniu. Jak rozpoznać przewlekłe zapalenie zatok? Pierwszym objawem przewlekłego zapalenia zatok jest niedrożny nos, który utrudnia oddychanie. Z tym objawem wiąże się również wydzielina z nosa, która charakteryzuje się zielonym lub żółtym zabarwieniem wraz z ropnym zapachem. Spływa ona również po tylnej ścianie gardła. Oprócz tego mamy do czynienia z gorączką lub stanem podgorączkowym, a także z osłabieniem węchu. Podczas tej choroby występuje ogólne obniżenie samopoczucia. Objawy nie brzmią nam obco i wydają się być niegroźne. Kiedy wówczas może nas to zaniepokoić? Dokładnie wtedy, kiedy trwa około 12 tygodni i powtarza się kilka razy w roku.  Diagnostyka przewlekłego zapalenia zatok Jeżeli uważasz, że istnieje możliwość występowania u ciebie przewlekłego zapalenia zatok, i zamierzasz iść do lekarza, warto jest obserwować występujące objawy, a nawet je notować. Będzie to duże ułatwienie dla lekarza. Dobra diagnoza to klucz do prawidłowego leczenia, ponieważ istnieje kilka rodzajów zapalenia zatok. Dlatego warto skorzystać z usług doświadczonego specjalisty otorynolaryngologii, który prawidłowo wskaże rodzaj zapalenia. Rodzaje zapalenia zatok  Można wyróżnić dwa rodzaje zapalenia zatok: ostre oraz przewlekłe. Największą różnicą między nimi jest czas trwania. Więc co je łączy? Przewlekłe zapalenie zatok powstaje na skutek niewyleczonego lub nieprawidłowo leczonego ostrego zapalenia zatok. Stan zapalny podczas ostrego zapalenia zatok przechodzi po około 10 dniach, natomiast czas trwania przewlekłego zapalenia zatok wynosi nawet ponad 12 tygodni. Przyczyny przewlekłego zapalenia zatok Już wiemy, że jedną z przyczyn rozwoju przewlekłego zapalenia zatok jest nieprawidłowe leczenie ostrego zapalenia zatok. Wtedy też zapalenie wirusowe przekształca się w zakażenie o podłożu bakteryjnym.  Rozwojowi tej choroby sprzyjają również takie czynniki jak: niedrożny nos (np. skrzywienie przegrody nosowej) astma, alergia, występowanie polipów lub wady pourazowe. Przyczyn, jak widać, może być wiele, dlatego prawidłowa diagnoza jest niezbędna do dalszego leczenia. Diagnoza oraz leczenie Aby rozpocząć leczenie, potrzebna jest prawidłowa diagnoza. Na początku przewlekłe zapalenie zatok może być mylone nawet z migreną, dlatego warto skorzystać z porady specjalisty. W tej sprawie może pomóc laryngolog Bydgoszcz. Lekarz powinien przeprowadzić dokładny wywiad z pacjentem oraz, zależnie od przyczyny, wdrożyć odpowiednie leczenie. Leczenie może polegać na podaniu antybiotyku, oczyszczaniu zatok poprzez np. inhalację, a nawet na poddaniu się zabiegowi, w przypadku krzywej przegrody nosowej. Jeżeli przyczyną okaże się być alergia wskazane będą badania, które wskażą uczulający alergen. Podsumowanie Choroba ta na pozór wydaje się być być niegroźna, przypomina zwykłe przeziębienie. Po długotrwałym występowaniu wyżej wymienionych objawów jest niezwłoczne udanie się do specjalisty-lekarza laryngologii. Pamiętajmy o tym, aby nie stawiać sobie samemu diagnozy poprzez przeczytanie wpisów w Internecie, one mają jedynie na celu pomóc nam w diagnozie oraz w obserwacji swojego organizmu. Nie zastąpią nam jednak lekarza.

Czym są szumy uszne? Szumy uszne, inaczej przypadłość akustyczna, to nic innego, jak nieprzyjemne dźwięk w uchu lub uszach. Może to być dźwięk przerywany lub stały. Szumy uszne są uciążliwa przypadłością, ponieważ mogą pogorszyć jakość naszego życia. Możemy mieć, między innymi, problemy z zaśnięciem lub skupieniem się na pracy. Rozpoznanie szumów usznych jest trudne, ponieważ nie ma obiektywnych metod, które zmierzą szum w naszych uszach. Rodzaje szumów usznych Rodzaj szumów możemy podzielić ze względu na czas ich trwania: szumy ostre — trwające do 3 miesięcy szumy podostre — trwające od 4 do 12 miesięcy szumy przewlekłe — trwające więcej niż 12 miesięcy Szumy uszne również mogą być: obiektywne — słyszalne są przez pacjenta, jak również i lekarza, który bada go stetoskopem subiektywne — słyszalne są tylko i wyłącznie przez osobę chorą  Przyczyny szumów usznych Przyczyn szumów usznych może być wiele. Mogą za to odpowiadać czynniki środowiskowe, ale również i procesy chorobowe. Pierwsze pytanie, jakie powinieneś zadać sobie, kiedy usłyszysz u siebie uciążliwe szumy, to czy nie przebywasz zbyt często w głośnych pomieszczeniach np. w pracy. Jest to dość istotne, ponieważ ekspozycja na hałas, jest jedną z przyczyn szumów usznych. Do powstawania szumów usznych może przyczynić się również silny stres oraz przyjmowanie niektórych leków jak na przykład salicylany czy chinina. Wpływ na powstawanie szumów usznych może mieć również podwyższone ciśnienie tętnicze.  Gdzie udać się najpierw? Przyczyn szumów usznych może być wiele, dlatego nasuwa się pytanie: Gdzie udać się najpierw z tą dolegliwością? Zacznij od lekarza laryngologa. Udając się na wizytę do laryngologa, postaraj się zapamiętać czy objawy pojawiły się nagle, jak długo trwają, kiedy się nasilają oraz w jakich okolicznościach. Będą to bardzo kluczowe informacje. Po wizycie u laryngologa poznasz diagnozę lub może dostaniesz wskazówki dotyczące dalszych badań. Zapewne dostaniesz również skierowanie do audiologa, w celu zbadania słuchu.  Twój lekarz — laryngolog i audiolog w Bydgoszczy Zdiagnozowanie przyczyny szumów usznych może okazać się długotrwałym procesem. Diagnozę możesz usłyszeć już po pierwszej wizycie, ale niekoniecznie. Dobra diagnoza oznacza szybkie wdrożenie leczenia i walkę z problemem szumów usznych. Dlatego ważne jest, aby skorzystać z usług lekarza laryngologa lub audiologa, który poprowadzi cię we właściwym kierunku. Wybierz słusznie! Sprawdź ofertę!

Bezgłos (afonia) polega na utracie głosu oraz występowaniu chrypki. Choroba ta dotyczy często nauczycieli, jednak może wynikać również z napięć emocjonalnych lub uszkodzeń mechanicznych. Afonia może wystąpić nawet podczas choroby gardła, a nawet może być konsekwencją długiego przebywania w pomieszczeniu klimatyzowanym. Ta choroba z pewnością wymaga konsultacji foniatrycznej. Objawy bezgłosu Problem związany z bezgłosem może narastać stopniowo, lub pojawić się nagle. W pierwszym przypadku temu procesowi towarzyszy podrażnienie gardła, chrypka oraz wrażenie ucisku w gardle. Afonia wiąże się z napięciem strun głosowych, które nie drgają. Dlatego osoba posiadająca afonię, mówi jedynie szeptem. Rodzaje bezgłosu Wyróżnia się cztery rodzaje bezgłosu. Pierwszym z nich jest bezgłos skurczowy, który wywołany jest napięciem mięśni krtani. Kolejny rodzaj to bezgłos neurogenny, który wynika z uszkodzenia nerwów krtaniowych. Trzecim rodzajem jest bezgłos mechaniczny, który powstaje na skutek uszkodzenia strun głosowych. Ostatni rodzaj to bezgłos histeryczny, który objawia się mówieniem wyłącznie szeptem. Przyczyny bezgłosu Przyczyny afonii dzieli się na: przyczyny organiczne oraz czynnościowe: Organiczne (afonia psychogenna): jak sama nazwa wskazuje, źródłem tego stanu zdrowia jest stan psychiczny. Może dotknąć  to osób, które przeżywają przewlekły stres lub, które doznały szoku. Afonia jest często też skutkiem przejścia pewnej traumy w życiu np. śmierć kogoś bliskiego. Wtedy osoba zamyka się w sobie a bezgłos, jest pewnego rodzaju reakcją obronną. Afonia może być również związana z depresją lub z zaburzeniami lękowymi. Czynnościowe (afonia fizykogenna): najczęściej do tych przyczyn należą zaburzenia rozwoju lub budowa krtani. Rozwój stanu zapalnego, który spowodowany jest anginą lub zapaleniem krtani, należy również do przyczyn afonii, tak samo jak alergia. Alergia może powodować opuchnięcie krtani, dlatego później osoba chora nie może wydobyć z siebie głosu. Leczenie bezgłosu Leczenie bezgłosu zależy od diagnozy, jaką postawi lekarz foniatra. Dlatego niezbędna jest wizyta w gabinecie lekarskim. Warto umówić wizytę do lekarza laryngologa oraz foniatry. Na chorobę jaką jest afonia, może pomóc nauka odpowiedniej emisji głosu, niwelowanie wad postawy. Na chrypkę i złagodzenie dolegliwości gardła pomogą również pastylki do ssania, posiadające między innymi benzydaminę. Domowe sposoby, które mogą nam w tym również pomóc to płukanie gardła naparem z siemienia lnianego. W niektórych przypadkach niezbędna będzie również rehabilitacja. Leczenie bezgłosu — foniatra Bydgoszcz Jeżeli zauważyłeś u siebie objawy, które mogą świadczyć o afonii, skonsultuj się z lekarzem, który wykryje przyczynę oraz zastosuje odpowiednie leczenie. Lekarz foniatra Bydgoszcz pomoże ci z twoim problemem! Udzieli Ci porady nie tylko foniatrycznej, ale i laryngologicznej. Zapraszamy do kontaktu!

Krzywa przegroda nosowa może być wrodzona lub nabyta. Przyczyną nabytego skrzywienia przegrody nosowej może być nawet uraz spowodowany już w okresie okołoporodowym. Jest to jedno z najpopularniejszych schorzeń laryngologicznych u dzieci, jak również i u dorosłych. Czy skrzywienie przegrody nosowej jest widoczne? Schorzenie to nie jest zawsze widoczne na pierwszy rzut oka. Podobnie jest z objawami — u niektórych problemy zdrowotne może powodować już niewielkie skrzywienie, a u niektórych o wiele większa asymetria może nie dawać żadnych objawów. Objawy krzywej przegrody nosowej Do jednych z podstawowych objawów krzywej przegrody nosowej należy: ból głowy dyskomfort podczas oddychania przedłużający się katar bezdech senny chrapanie krwotoki z nosa uczucie ciągłego zatkanego nosa Najbardziej uciążliwymi objawami są bezdech senny i chrapanie. Są to objawy, które utrudniają wypoczynek i wybudzają w trakcie snu. Jest to uciążliwe nie tylko dla osoby chorej, ale również i dla osoby towarzyszącej podczas snu. Leczenie krzywej przegrody nosowej —  laryngolog Bydgoszcz Takie objawy, jak bezdech czy chrapanie, niestety często pacjenci chcą leczyć na własną rękę, nie zdając sobie sprawy, że przyczyną może być krzywa przegroda nosowa. Dlatego, jeśli podejrzewasz, że posiadasz krzywą przegrodę nosową, skorzystaj z usług lekarza laryngologa w Bydgoszczy. Profesjonalna konsultacja laryngologiczna na pewno rozwieje twoje wątpliwości. Lekarz laryngolog najprawdopodobniej wykona badanie przy użyciu rynoskopu, a nawet może zlecić wykonanie tomografii komputerowej, która może okazać się kluczowa podczas stawiania diagnozy. Czy każdy przypadek krzywej przegrody nosowej kończy się operacją? Nie do końca. O tym czy należy wykonać operację, lekarz laryngolog stwierdzi na podstawie badań, ale przede wszystkim na podstawie objawów, które pacjent zgłasza.

Suchość w gardle i krtani, inaczej zwana kserostomią, jest chorobą, która występuje między innymi z powodu braku wydzielania śliny lub częściowego jej zaniku. Jest to przypadłość, która negatywnie wpływa na komfort codziennego funkcjonowania. Czy da się całkowicie wyleczyć suchość w gardle i krtani? Przekonaj się w poniższym artykule. Dlaczego dolega nam suchość w gardle i krtani? Do najczęstszych przyczyn suchość w gardle i krtani zalicza się między innymi skłonność do oddychania przez usta, stan zapalny gardła lub jamy ustnej, a także odwodnienie podczas choroby takiej jak na przykład biegunka. Do powstania zaburzeń związanych z wydzielaniem śliny przyczynia się również cukrzyca, niedobór witamin z grupy B czy palenie papierosów. Mała ilość spożywanej wody lub nieprawidłowe funkcjonowanie ślinianek, które może być spowodowane w wyniku urazu lub przyjmowanie nieodpowiednich leków również może być przyczyną naszych dolegliwość związanych z suchością gardła i krtani. Jak objawia się suchość w gardle i krtani? Najczęstsze objawy związane z suchością gardła i krtani to nieprzyjemne uczucie suchości, które może występować również z pieczeniem oraz bólem w jamie ustnej, a nawet z trudnością przełykania i mówienia. Jak można zwalczyć suchość w gardle i krtani? Na suche gardło można zastosować taką kurację jak na przykład aplikowanie syropów płynów do płukania jamy ustnej lub pastylek. Jednak przed tym warto skorzystać z rady specjalisty — czyli lekarza laryngologa, który zaproponuje nam odpowiednie leczenie. Niezbędnym elementem podczas leczenia jest również prawidłowa higiena jamy ustnej, czyli poprawne czyszczenie języka oraz wewnętrznej części policzków. Dobieranie leków samodzielnie nie zawsze się sprawdza. Może nam to jedynie na chwilę zaleczyć niepożądane objawy, dlatego warto udać się do laryngologa w Bydgoszczy i raz na zawsze zwalczyć objawy suchości w gardle i krtani.

Najpopularniejszym badaniem w celu sprawdzenia słuchu jest badanie audiogramem. Badanie to może być przeprowadzone zarówno u dorosłych, jak i u dzieci. Jest ono bezbolesne i bez problemu pozwala wykryć wadę słuchu. Jak dokładnie przebiega badanie słuchu? Przeczytaj poniższy artykuł! Czym jest audiometria tonalna? Jest to najbardziej popularne badanie słuchu, które jest w stanie ocenić próg słyszenia, rodzaj oraz głębokość upośledzenia słuchu. Dzięki temu badaniu jesteśmy w stanie poznać lokalizację przyczyny niedosłuchu, ponieważ może ona być zlokalizowana w uchu wewnętrznym, środkowym lub w innych odcinkach przewodu słuchowego. Badanie jest proste i szybkie — wykonywane jest w wyciszonym pomieszczeniu za pomocą słuchawek, które zakładane są przez pacjenta. Jak przebiega badanie słuchu? Podstawowe badanie słuchu, czyli audiometria tonalna, to bardzo proste badanie, które trwa około pół godziny. Za nim lekarz przejdzie do badania słuchu, powinien sprawdzić drożność kanałów słuchowych — czy wewnątrz ucha nie ma zalegającej woskowiny. Jest to istotna rzecz, ponieważ zalegająca woskowina może być właśnie przyczyną pogorszenia słuchu. Następnie lekarz powinien dokładnie wytłumaczyć, na czym będzie polegało badanie i co dokładnie jest pacjenta zadaniem.  Osoba badana siada w specjalnym, wyciszonym pomieszczeniu i zakłada słuchawki. Badanie polega na podawaniu w słuchawkach odpowiedniego dźwięku o różnej częstotliwości. Pacjenta zadaniem jest sygnalizowanie momentu, w którym zaczyna słyszeć dźwięk. Jeżeli badanie wykaże niedosłuch, pacjent zostanie poinformowany o dalszych działaniach, które będą miały na celu zapobiegnięcie pogłębienia niedosłuchu. Wyróżnić możemy 3 rodzaje ubytków: odbiorczy, mieszany i przewodzeniowy. Kiedy mamy do czynienia z niedosłuchem mieszanym i odbiorczym — zalecane jest zastosowanie aparatów słuchowych. W przypadku ubytku przewodzeniowego lekarz ocenia, czy wada można jeszcze leczyć.